We hebben het snorkelen ontdekt. Tijdens onze trip naar het nationale park Ujung Kulon in het begin van onze vakantie, hebben we een aantal keren gesnorkeld. De wereld onder water is in Indonesie zo mooi dat we besloten in ieder geval nog een keer te gaan snorkelen. We boekten alvast een aantal overnachtingen bij het Bunaken Dive Resort op het eiland Bunaken in Noord-Sulawesi. Stiekem verheugden we ons erop. De foto's op Booking.com zagen er veelbelovend uit en de omschrijving van het hotel deed ons dagdromen. Veranda, hangmat, eigen opgang naar het strand, hemelbed met muskietennet. En natuurlijk de mogelijkheid om te snorkelen!
Het klinkt alsof we Rockefellers zijn, maar een vliegtuig van Surabaya naar Manado was zo geregeld via Tiket.com. Mensen gebruiken in Indonesie het vliegtuig zoals wij in Nederland met de trein reizen. De prijzen zijn ook laag. Dat kan ik niet zeggen van de transfer van het vliegveld van Manado naar Bunaken, al met al drie kwartier met een auto en drie kwartier met de boot. Het Dive Resort rekende hiervoor een bedrag waarvoor we 's avonds samen 14x kunnen eten! Ik heb uiteraard geprobeerd te onderhandelen omdat ik dit een belachelijk bedrag vond. Een maandsalaris van een leraar in Indonesie rekenen voor een transfer van je hotelgasten. Volgens de Nederlandse investeerder Excalibur was dit een heel gebruikelijke Nederlandse prijs voor een transfer, werd via e-mail gemeld. Dat we ons in Indonesie bevinden, telde blijkbaar niet mee. Omdat de publieke boot alleen om 14 uur van Manado naar Bunaken vaart en we niet wisten of we dat zouden halen die dag, gingen we overstag. Het was trouwens een heerlijke reis met de boot. Noord-Sulawesi is groen en bergachtig, om je heen zie je vulkanen! Niet-actieve welteverstaan.
Daar zagen we door de palmbomen heen, vlak aan het strand, enkele bungalows van het resort. Omdat een aanlegsteiger ontbrak, liepen we met de koffers op onze schouders de laatste meters naar de kust door het warme water. We moesten uitkijken om niet op zeesterren te trappen, blauwe, rode, paarse. Dat beloofde wat. En inderdaad, toen we even later voor ons hotel drie meter de zee inliepen en ons hoofd onder water staken (we hadden gelijk maar snorkels en flippers gevraagd) wisten we niet wat we zagen. Het is zo ongelooflijk mooi. Je ziet van alles bewegen, heel rustig, alle kleuren door elkaar. Soms zwem je tussen scholen vissen die je even in hun midden tolereren. Grote vissen, lange vissen (needlefish), kleine en mini-vissen. Schildpadden die zwemmen alsof ze zweven in de ruimte. Kogelvissen die er lief uitzien, vind ik, met hun bolle, grote ogen zodat het lijkt alsof ze aardig naar je knipperen, maar je moet ze niet kwaad maken. Tijdens die eerste paar meters in het water zagen we een rog met een blauwachtige rug en een slangetje. Opeens vond ik het genoeg en wilde terug, maar ik kon niet op tegen de stroming. Hoe hard ik ook zwom, ik bleef op dezelfde plek in het water. Uiteindelijk ben ik achterwaarts in verband met mijn flippers, het water uitgelopen. Gelukkig waren we dicht bij de kust gebleven.
Daarna zijn we overigens alleen onder begeleiding gaan snorkelen. Om acht uur elke ochtend vertrekt een boot met duikers en duikinstructeurs. snorkelaars kunnen tegen geringe betaling mee. De boot vaart dan naar twee verschillende spots. De duikers moeten even wachten eer ze een tweede duik kunnen maken, ondertussen vaart de boot naar een volgend prachtig rif. Marco en ik genieten volop. Het is fijn zo naast elkaar te zwemmen en af en toe wat aan te wijzen, wat zeg ik, voortdurend iets aan te wijzen wat ons raakt. Het koraal, dat soms zo dik is als een been en in de meest bizarre vormen voorkomt. Op het koraal zitten vaak kleine gekleurde pijpjes, ik zal thuis eens opzoeken wat het nu precies is. Als je te dicht in de buurt komt, plopt het plantje naar binnen. De duikers op onze boot hebben haaien gezien en barracudas maar dat maakt alleen maar dat ik nog meer geniet van het snorkelen. Als wij het koud krijgen of er gebeurt iets, kunnen we zwaaien naar de bemanning en even later worden we opgehaald.
Elke ochtend, het is even afzien met een wekker die om half zeven gaat, staan we gereed met onze bril en flippers. Om een uur of 1 word je weer bij het resort afgezet. De lunch staat dan klaar. Dat is echt goed geregeld hier. Vanwege een overboeking hebben we echter de eerste twee nachten op een terrein achteraan het resort gelogeerd. In de kamer stond een tweepersoons bed - met klamboe. Verder niets. Bij een paar ruiten ontbrak het glas. Onder ons huis, dat op palen staat, woonde een hele familie, met varkens, kippen en geitjes in de hekken ernaast. Babygehuil, etensluchtjes en het Ave Maria in een swingende versie. Het hoorde er allemaal bij. Na twee nachten kregen we de kamer die ons beloofd was op internet. Met hangmat, air conditioning, uitzicht op de zee. Eerlijk gezegd denk je bij de omschrijving ' resort' toch aan een zeer luxueus hotel. Dat beeld klopt niet helemaal. This is Indonesia! De houten muren hebben kieren waar tussen van alles naar binnen kan kruipen en soms sta je met ingezeept hoofd en dan blijkt er geen water te zijn.
De foto's die we naar onze kinderen sturen hebben gelukkig wel het gewenste effect. De oh's en ah's doen ons toch weer beseffen wat een geluksvogels we zijn. En de Deense manager Kim en zijn staf zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam. 's Avonds zien we dat de wereld boven de aarde ook fraai is. Wat een sterren. We blijven nog even hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten