vrijdag 23 november 2012

Vierentwintig uur in Moskou

Moskou here we come.

 Boven het dashboard van de cockpit wordt een gele vlek in de verte zichtbaar. ``Moskou``, zegt de captain, terwijl hij de daling van het vliegtuig inzet. Vierentwintig uur zijn mijn nichtje Linda en ik in Moskou. Zij is stewardess bij de KLM en ik ga met haar mee op een vlucht. Het vertedert me om haar aan het werk te zien en haar de gebruikelijke handbewegingen te zien maken zoals het aanwijzen van de nooduitgangen en het aandoen van het reddingsvest.

In de metro door Moskou.

Met dezelfde gedrevenheid staat zij, na slechts drie uur slaap, de volgende morgen klaar om Moskou te gaan verkennen. Het duurt even eer we het systeem van de metro snappen. 

En het helpt niet dat de namen van de stations voor ons in een onbegrijpelijk Russisch (Cyrillisch) staan aangegeven. We raken elkaar die dag dan ook een aantal keren kwijt in de metro omdat de één het station op tijd herkent en uitstapt en de ander nog staat te verzinnen of met Красная плоцаДЬ het Rode Plein wordt bedoeld. In onze zoektocht ondergronds, in de overigens fraaie metrostations, krijgen we een paar keer hulp van erg behulpzame Russen. Op de metrotrap zet Linda me op de foto met Dimitri en Sergei die vragen of we uit Frankrijk komen omdat ze Linda zo knap vinden. Ze ziet er zo ´nice´ uit. 


In de metro van Moskou samen met Sergei en Dimitri
De weemoedige aard van de Russen komt naar voren in boeken van Tolstoi maar deze charmante kant was voor mij tot nu toe nog onbelicht!

Het Kremlin

Natuurlijk starten we onze tocht door Moskou bij het Kremlin, dat een troosteloos leeg plein blijkt te zijn als er geen parades plaatsvinden. 
Linda voor het Kremlin.

In een kerkje er naast steken we kaarsjes aan voor onze geliefden. Jammer genoeg mogen we in de kerk geen foto maken van de verkoopster van de souvenirshop. In het licht van de kaarsen zit een grootmoeder als een vleesgeworden Baboushkapop met een kanten muts op haar hoofd achter het loket. Het ziet eruit als in een Russisch sprookje. We zien trouwens veel oudere vrouwen in loketten zitten die dag. Onderaan de metrotrappen, bij toiletten, in musea, naast deuren van de kerk met verwarmingselementen om het werken enigszins draaglijk te maken. De oudedagsvoorzieningen zijn hier blijkbaar anders dan in Nederland. 
Verwarmde stoelen om het werken draaglijk te maken.

De Pokrovkathedraal of Basiliuskathedraal is voor ons een verrassing. De kerk, die iedereen kent van foto´s van Moskou met zijn kleurrijke torens, herbergt een labyrint van gangen. Alle muren zijn van boven tot onder beschilderd met bloempatronen en we voelen een kinderlijke vrolijkheid als we weer eens een gang van nauwelijks een meter breed kiezen. 
De Pokrovkathedraal met haar labyrint van gangen en gekleurde muren.

Een grote zaal voor een kerkdienst hebben we op onze zoektocht niet kunnen ontdekken, wel tientallen kamertjes met schrijnen en iconen. In één van die kamers staan drie mannen te zingen. De hymne weerklinkt prachtig in het gangenstelsel van deze kerk.

Warenhuis Gum

Het is tijd voor koffie en een taartje (´Love me or love me not`) in het decadente warenhuis Gum voor 1220 roebel (pakweg 35 euro). Daar tegenover staat het communistische bolwerk het Kremlin. In de rij voor de ingang staat een groepje jongens. Uniformen aan, berenmutsen op. Dit is Rusland!
In het decadente warenhuis Gum op het Rode Plein.

Nog een keer duiken we de metro in om weer een beetje op temperatuur te komen. Sommige stations zijn befaamd om hun architectuur en aankleding en we kijken inderdaad onze ogen uit naar de kroonluchters en schilderijen die in Versailles niet zouden misstaan. Het wordt tijd om het hotel (Holiday Inn Sokolniki) op te zoeken. Om 04.00 uur Russische tijd (drie uur later dan bij ons) wacht de taxi om mij weer naar het vliegveld te brengen. De dag Moskou is omgevlogen. We hebben niet de illusie dat we de stad nu kennen of doorgronden, maar een indruk hebben we wel. Bovendien hebben mijn nichtje en ik weer kunnen bijpraten en in goed gezelschap is elke stad leuk! 
Dank je wel Linda voor deze geweldige dag!
 Souvenier uit Moskou

zondag 11 november 2012

Avondje Jazz in Schiedam

Jazz uit de Koffer

Tijdens een receptie kregen we een uitnodiging om es op een zaterdagavond langs te komen bij een jazzuitvoering in de Schiedamse jazz Sociëteit "Jazz uit de Koffer".

Wat hebben we spijt gehad....... dat we dat niet eerder hebben gedaan.

Jazzclub uit de koffer heeft ons een fantastische avond bezorgd. Talentvolle muzikanten vermaakte ons twee uur lang met een swingend en spectaculair optreden.



Ditmaal stond Het Jacco van Santen/Herman Nijkamp Quartet op de programmering. 
Op z'n website www.hermannijkamp.com krijg je een indruk van z'n muziek. Sommige liedjes deden je denken al Al Jarreau anderen waren stevige jazzstukken
http://www.youtube.com/watch?v=g4uTiyuIS_c


Jazzclub uit de koffer is voor uitgaand Schiedam een aanwinst!

Het historische pand op de Tuinlaan oogt bijzonder fraai. Met veel oog op detail is dit pand prachtig gerestaureerd en het ontvangst is allerhartelijks. De bar en de foyer is prima bemand en er is een grote keuze uit allerlei drankje tegen zeer schappelijke prijzen. Er is zelfs een Valet parking voor de deur dus je kan je autosleutels gerust afgeven, voor een parkeerplaats wordt gezorgd. De bediening is prima en attent zonder opdringerig te zijn. 

De muziekkeuze is verrassend, van een  swingende band  


Het TsepTet (www.tseptet.nl) 
"Jazzband die swingt met een hoofdletter S!" 

tot

Masha Bijlsma (www.leeuwjazz.nl)
"Great vocal jazz from Holland" 

kortom voor iedereen wat wils.


"Jazz uit de Koffer"! Ton en Hedwig van Adrichem.

Ton en Hedwig hebben de nodige tegenslagen gehad voordat dit pand opengesteld werd maar dat is nu allemaal voorbij.
Voor mensen die gewoon es met vrienden een lekker avondje uit willen en van live muziek willen genieten een absolute aanrader. De jazz die gespeeld wordt is  open en toegangkelijk. Kortom voor een leuk avondje uit is dit een perfecte plaats.



Neem een kijkje op de website: www.jazzuitdekoffer.com voor het programma, de prijzen zijn zeer schappelijk; 5 euro toegang, voor een biertje ben je zo rond de 2 euro kwijt een rode wijn kost 3,50 euro. Het begint om 9.00 uur. Nootje zijn gratis!!

Kortom wij zeggen   ......   Doen!!!



dinsdag 6 november 2012

Indonesië de reis en de verhalen

....

Niet het antwoord maar het vragen

Het is de route niet de kaart

....

Een van de leukste reizen die we (Marianne en ik)  dit jaar gaan maken is een reis naar Indonesi.
Het is in verschillende opzichten een speciale reis. Ten eerste neemt de voorbereiding voor deze reis wat meer tijd in beslag dan een weekendje naar Berlijn of Londen. Ten tweede gaan we met deze reis terug naar het moederland van mijn vader. Niet eerder voelde ik de behoefte er naar toe te gaan. Een goede vriend van mij was nieuwsgieriger dan ik naar de herkomst van mijn achternaam. Dat was voor hem reden om te googlen en in archieven te duiken. Na zijn dood afgelopen zomer voelde ik het aan hem verplicht om hiermee wat te doen. (zie augustus 2012) Het weerzien na lange tijd met mijn moeder en broers – een lang verhaal – zette me aan het denken over het familieverleden. Ik ben benieuwd naar mijn ‘roots’. Mijn nieuwsgierigheid brengt niet alleen bij mij veel emoties teweeg maar ook aan de kant van mijn vaders familie. Er komen heel wat verhalen los in ieder geval.
Mijn vader (voor) en mijn oma (rechts met oom Karel op de arm)  in Indonesië. Links van haar Oma Moes, haar moeder.

Niet de start maar het beginnen...

Waar begin je zo’n reis? Gewoon... beginnen. Maak een vaag plan, teken de reis uit op een kaart, zoek alle plaatsen op via het internet, vind hotels via bijvoorbeeld booking.com en je krijgt al snel een aardig idee hoe je route gaat lopen. We gaan 17 dagen weg, we zijn realistisch genoeg om te weten dat we niet alles te kunnen zien op deze reis maar door de beperking ben je je er wel van bewust hoe je de dagen in wil delen. Zo maken we de eerste dagen een flinke spurt door de de grote steden (1 dag Hong Kong, 1 dag Jakarta, 1 dag Bandung) en verblijven we in Yogyakarta als eerste stad wat langer.  We houden wel voldoende ruimte over voor evt. vertragingen en andere tegenslagen. Ik prent mezelf goed in dat ik mn Westerse ‘op tijd komen’ moet laten gaan. Het spreekwoord JAM KARET (tijd is elastisch) is niet voor niets een indisch spreekwoord! Ik hou er maar rekening mee.




De Route..

 




Als leidraad voor de reis door Indonesie hebben we de geboorteplaats van mijn vader en de belangrijke plaatsen van de familie gekozen. Natuurlijk vergeten we niet om ook interessante plaatsen,  monumenten en tempels in de omgeving te bezoeken.
Grofweg gaat de reis van Jakarta naar Bandung, met de trein naar Jogyakarta, dan naar Salatiga en via Semarang (de geboorteplaats van mijn vader) naar Bali (Tabanan, de geboorteplaats van mijn oma). Voordat we in Indonesië landen doen we ook nog even Hong Kong aan voor een dag. 



Via Semarang naar Denpasar Bali met Lion Air, daarna met de auto naar Tabanan

Alles hebben we zelf geregeld.  De reis hebben we zelf uitgestippeld, de hotels en de B&B zijn via booking.com en agoda.com gereserveerd en ook de interne vluchten konden we via het internet gewoon regelen. De eerste hotels hebben we puur gekozen vanwege hun ligging vlakbij het vliegveld of treinstation. Daar waar we wat langer wilden blijven hebben we bewust gezocht naar een B&B (dit vinden we wat persoonlijker dan een groot hotel) met een bijzonder gebouw in de buurt of een aantrekkelijke ligging. In Salatiga bijvoorbeeld verblijven we een aantal dagen in het B&B
Wisma "Casablanca". http://www.sjaakenwisthi.nl/

voor de omgeving zie:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=ZcfMjh-p-ls


In Yogyakarta zijn we voor een aantal dagen te gast bij  Alamanda Bed & breakfast.


 Een heel enthousiaste eigenaar die ook op Facebook heel actief is.
http://www.facebook.com/alamandayogyakarta

 De reacties op een verzoek om een kamer te reserveren waren juist bij deze B&B heel enthousisast en positief. Bij de andere hotels is het allemaal (nog) wat zakelijker.
 
Het ging heel makkelijk en als je de reizen die aangeboden worden door diverse reisorganisaties als leidraad gebruikt v.w.b. de route kan er niets mis gaan. 

De Kaart...


We gaan...gewoon.... maar voordat je echt op reis kan moet je een aantal praktische dingen regelen. Zo hebben we een visum aangevraagd via de Indonesische Ambassade, hebben we een aantal prikken gehaald bij de GGenGD en de paspoorten voldoende verlengt om de reis goed door te komen.






Niet het antwoord.... 

We lezen veel, we willen alles weten op het gevaar af overvoerd te raken. Natuurlijk wil je zoveel mogelijk beslagen ten ijs komen maar je moet ook ruimte houden voor het onverwachte, vinden we.


Maar het vragen...

Het vragen blijft...........