Als we vertellen dat we op vakantie naar Amerika gaan, levert dat anno 2025 vaak opgetrokken wenkbrauwen op. Wat hebben we daar nu te zoeken? Maar is men daar allemaal opeens een ‘plurk’? Tijdens onze reis door het diepe zuiden van Amerika praten we met mensen die we onderweg ontmoeten. Lees ‘Voices of America’ en oordeel zelf. Dit is de vijfde aflevering van een reeks.
Vertel eens over jezelf?
“Mijn naam Kenzkei is een verzinsel van mijn vader, die houdt ervan leuke combinaties te verzinnen. Ken is een typische Amerikaanse naam, gecombineerd met een Japanse. Mijn ouders zijn beiden doof dus ik ben opgegroeid met ASL, American Sign Language. Toen ik naar school ging, moest ik leren spreken. Dat leverde soms wel vreemde situaties op. Ik liep eerst ook best achter maar ik leerde snel. Ik wilde naar college maar op highschool verveelde ik me de hele tijd. Daardoor ben ik gelijk op mijn achttiende gaan werken. Eerst in een restaurant; dat vond ik uiteindelijk niet prettig. Je maakt lange uren, komt thuis en ruikt nog naar eten. Alleen het gratis eten was fijn. Via een website zag ik een leuke baan, solliciteerde en kreeg de baan. Ik blijk echt goed te zijn in sales. In Amerika heb je niet veel vrije dagen. Ik ga nu twee weken naar Kopenhagen, mijn vriendin Isabella opzoeken. Voor het eerst heb ik een paspoort. Ik ben zenuwachtig, mag je best weten.”
Wat maakt je gelukkig?
“Van veel dingen word ik gelukkig. Ik hou ervan om te mountainbiken in de bergen. Ik ben opgegroeid in Utah en daar heb je prachtige trails in de bergen. Dan kom je thuis onder de modder haha.”
Wie heeft je gevormd tot de persoon die je nu bent?
“Oh, verschillende mensen! Maar de belangrijkste persoon in mijn leven tot nu toe is mijn vader. Hij heeft mij geleerd om aardig te zijn voor mensen, om te sparen, ‘good values’. Ook mijn baas heeft een goede invloed op mij. Ik had een gebroken pols na het mountainbiken, geen verzekering en hij hielp me goed op weg met alles. Daarnaast speelt mijn vriendin Isabella een grote rol in mijn leven. Zij is echt een mooi persoon.”
Wat is een gewoonte of ritueel waar je niet zonder kunt?
“Ik denk dat ik geen vaste gewoonte heb. Koffie elke morgen? Nee, ik drink geen cafeïne. Ja, ik weet het al: elke morgen dans ik. Ik zet muziek op van mijn favoriete band ‘The 1975’ en dans. Ik kan dan de wereld voor even vergeten. Voor de rest van de dag ben ik dan in een goede bui.”
Waar maak je momenteel zorgen over?
“Ik heb teveel ambities, dat baart me wel zorgen. Mijn vader leert me om geduldig te zijn maar ik wil alles tegelijk doen.”
Wat geeft je hoop?
“Het leven is niet altijd gemakkelijk. Maar ik ga ervan uit dat het altijd beter wordt. Op het einde is alles okay en anders is het nog niet het einde.”
Wat was een keerpunt in je leven?
“Toen ik begon te werken twee jaar geleden gaf dat mij de mogelijkheden om te doen wat ik wil. Door mijn baan kan ik ook nu op reis naar Kopenhagen. Ik ga een totaal ander deel van de wereld zien. En dat is ‘pretty cool’.”
Wat ga je doen als je de hoofdprijs in de loterij wint?
“Als ik de jackpot win, ga ik gelijk met pensioen. Ik zou dan elke dag gaan mountainbiken. Heerlijk! Ik kan me nog zo herinneren dat ik als kind een jongen op een bike zag en daarna heb ik mijn vader een jaar lang gesmeekt om een eigen mountainbike.”
Wat is je lievelingsplek in de USA?
“Dat zijn zonder twijfel de bergen in Utah. Je hebt daar ‘The Bench’, een berg waarop je kunt zitten en uitkijken over de vlakte. Prachtig. En Utah heeft de beste sneeuw van de wereld, he!”
Wat zou je doen als je het één dag voor het zeggen hebt in Amerika?
“Ik zou gelijk de infrastructuur verbeteren. Die is hopeloos voor andere weggebruikers dan automobilisten. Amerikanen gaan veel te veel uit van hun auto’s. Ik heb ook een wagen maar ik wil ook wel eens naar de winkel lopen. Ik zou wandelpaden aanleggen en vooral fietspaden natuurlijk zodat ik veilig kan mountainbiken.”
