Sophia in USA XI

Op 19 juni viert Amerika Juneteenth, ook wel bekend als Freedom Day en herdenkt men de bevrijding van de slaven in de VS. Voor ons betekent het dat we vrij kunnen parkeren in het nationale park Great Smoky Mountains. In het bezoekerscentrum geeft een ranger het advies een bepaalde route te lopen. Daar krijgen we geen spijt van. Een vooral uit rotsen bestaand pad langs de Oconaluftee rivier brengt ons na twee uur naar een hut waar je kunt overnachten. Dat zijn we niet van plan: die houten planken nodigen ook niet echt uit om te blijven. In de regen lopen we het pad weer terug.

Ondertussen moeten we de rivier vier keer oversteken over een boomstam, met leuning, dat wel. De rivier naast ons, is onstuimig en stort zich naar beneden. Dat levert soms mooie uitzichten op, die lastig op de foto te vangen zijn. Een stukje lopen we ook in een rivierbedding, waar nu een klein beetje water in staat. Het is dan zoeken naar droge stukken waar je je schoenen op kunt zetten. De warmte en het natte weer zorgen er ook voor dat er veel paddestoelen in allerlei soorten en maten te zien zijn langs het pad. Voor vriend René, die op een eerdere wandeling in een regenwoud elders op de wereld interesse toonde in paddestoelen, nemen we verschillende foto’s. 

Ditmaal zien we geen beren, schildpadden, gordeldieren of herten; we worden omringd door muggen. Vanavond voelen we wel waar het hen gelukt is ons te bijten. Terug in de bewoonde wereld besluiten we ons eerst op te knappen en dan te wandelen naar een ander deel van de stad Cherokee. Met de auto duurt die rit vier minuten maar lopend moeten we een omweg maken en zijn we meer dan een uur onderweg. Ons doel die namiddag is het Harrah’s casino. Dat willen we graag ervaren en gelijk kunnen we daar ook wat eten. In ieder geval iets anders dan de gefrituurde kippenborst van gisteren. 

Het is echt een andere wereld, een casino. Een megagrote luifel zorgt ervoor dat automobilisten hun passagiers comfortabel kunnen laten uitstappen. Binnen is het donker. Is het je wel eens opgevallen dat casino’s geen ramen hebben? Dan verliezen mensen alle begrip van tijd. Aan tientallen gokmachines zitten mensen, veelal ouderen (ouder dan zeventig 😊). Ik vraag aan een gokker of je rijtjes kunt vastzetten maar het enige dat je hier kunt doen op de machines is op de knop drukken voor een nieuwe gok. Je hoeft dus totaal niet na te denken. Ook niet over je betaling trouwens. We zien vaak dat mensen hun creditcard via een kabel hebben verbonden aan de machine. Zo hoef je ook niet telkens geld te storten. De kaarttafels zijn ook niet meer wat ze zijn geweest, of ik ben al tijden niet in een casino geweest. Er is geen persoon die de kaarten uitgeeft: alles gaat via virtual reality. Op het scherm vraagt de computergestuurde mevrouw of je nog een kaart wilt. Deze animatie heeft diep decolleté, dat dan weer wel. Ik vind er maar niks aan. 

We besluiten een van de vele restaurants op te zoeken. Gordon Ramsay heeft een food market hier, met een deel waar je pizza’s kunt bestellen, of in een andere hoek hamburgers of steaks/beef wellington voor 65 euro. De food market krijgt op internet overigens slechte recensies. We kunnen hier niets over zeggen want we eten er niet. We hebben een Italiaans restaurant gezien, met linnen en echt bestek. Daar blijkt de wachttijd bijna twee uur te zijn dus wordt het toch het Wicked Weed Smokehouse. We verbazen ons weer over de porties bij andere gasten, maar overigens ook over de formaten van de andere bezoekers. Mijn hemel, obesitas is in de USA echt een groot probleem. 

Na het eten proberen we een Uber naar onze lodge te regelen. De korte rit (4 minuten) maakt waarschijnlijk dat er geen chauffeur is die accepteert. We besluiten de gok (haha) te nemen en niet weer de omweg te nemen maar gewoon de straat uit te lopen. Ook daar blijkt een smal trottoir te zijn. Na tien minuten zijn we op onze bestemming. Geen idee waarom internet ons eerst via een omweg liet lopen. Uiteindelijk hebben we vandaag ruim 22.000 stappen gedaan! Morgen laten we de Smoky Mountains achter ons en gaan we op weg naar Chattanooga. Na een meer en de bergen duiken we weer een stad in. Ben benieuwd!