Sophia in USA XIX

De Memphis Pyramid trekt al langere tijd onze aandacht. Vanuit het centrum van Memphis zie je de zon weerkaatsen in deze piramide als een vuurtoren aan zee. Een jongeman in Birmingham, sprak er vol bewondering over. Volgens hem was het een geweldige ervaring om binnen te kijken. We besluiten deze laatste ochtend in Memphis daarnaar toe te gaan.

Vooraf hebben we het idee dat er een shopping mall is gevestigd. Komt goed uit, de dollar staat laag en ik kan wel een nieuwe (grotere, haha) spijkerbroek gebruiken. Onderweg lopen we langs statige gebouwen en historische woonhuizen, afgewisseld met lege parkeerterreinen en dichtgetimmerde panden. In het noorden van Memphis zien we veel daklozen. Bij een groenstrook liggen de banken vol met plastic tassen huisraad of kleding van mensen die hier blijkbaar ’s nachts slapen. Memphis boezemt me geen angst in en ik voel me er niet onveilig. Wel hoor ik dat er ’s avonds criminaliteit is, dat de restaurants niet voor niets na negen uur sluiten.

De piramide is niet toegerust op mensen die er wandelend arriveren. We naderen het gebouw via de achterkant, vanuit de stad; de voorkant staat waarschijnlijk naar de Mississippi rivier toe. Binnen slaan we achterover van verbazing. Er is een mega outdoor winkel in gevestigd en later zien we ook de balkons van het hotel Big Cypress Lodge. We lopen in de schemering (om 1 uur) over een houten bruggetje met aan weerskanten water. Er zwemmen vissen! Even verder zien we zelfs krokodillen liggen.

Een trap leidt naar de eerste etage (er is ook een lift natuurlijk). Naast de trap staan opgezette geiten, herten, een beer, wilde zwijnen. Boven kun je geweren kopen, revolvers, kluizen om de wapens in te bewaren, apparaten om zelf kogels te maken, bogen. Er is een soort kermisattractie waar je kunt laten zien hoe goed je kunt schieten. Ik probeer het ook voor een halve dollar en laat het ‘stinkdiertje’ tevoorschijn komen uit z’n boomstam. Naast me staat een man met zijn zoons voor vele dollars te knallen. Een man duwt met een tevreden gezicht zijn karretje met daarin een bbq en accessoires. Deze outdoor-zaak is ingericht zoals je een attractie in een Disneypark zou verwachten! Het is een beleving, zal ik maar zeggen.

Vandaag maken we ook een tour in de Sun Studio, een legendarische studio waar vele bekende artiesten in de jaren vijftig voor vier dollar hun lied konden laten opnemen. We horen een achttienjarige Elvis zingen die als vrachtwagenchauffeur een paar maanden moest sparen daarvoor. Dat nummer interesseerde de eigenaar van Sun Studio niet, die wilde meer rock & roll, geen rustige ballads produceren. Hij zag eigenlijk niets in Elvis. Totdat Elvis werd geïnterviewd door disc jockey Dewey Phillips en hij ‘That’s All Right’ zong, vanuit zijn tenen, zoals Elvis gewend was temidden van zijn – zwarte – vrienden. 

Luisteraars belden naar de studio en wilden meer weten over die zanger. Het was het begin van de carrière van Elvis Presley. De gids is een jonge vrouw die muzikant is. Ze laat op de gitaar horen hoe Johnny Cash een drumpartij imiteerde. “Cool dat ik samen kan spelen met Cash”, lacht ze. De tour door de Sun Studio is goed. Het geeft een mooi beeld van de beginjaren van rock & roll. Voor mij staat de tour in Muscle Shoals met gids Chase echter nummer 1!

Het is weer heerlijk rond te zwerven in Memphis. We drinken ergens koffie waar een bezoeker binnenloopt, aan een schaaktafel gaat zitten en een andere bezoekster uitnodigt voor een partij. Halverwege stelt de schaker zich voor, hij is gekleed alsof hij zo van een werkafspraak komt, aktetas achteloos naast hem op de stoel. Hij geeft een tip voor een goed restaurant. Als we nog even willen wachten, kunnen we een lift krijgen. Het is heel aardig, maar we lopen liever nog even door de stad. Morgen zitten we weer uren in het vliegtuig. Bedankt voor jullie aandacht!