Dansen in de kraton

Zondagmorgen half elf. De kraton van Yogyakarta loopt vol. De wekelijkse voorstelling in het paleis van de sultan is befaamd. De vreemde klanken van het gamelanorkest wijzen ons de weg. Alle stoelen rondom de zaal zijn bezet, we gaan op de grond zitten. Ik vraag me al na een paar minuten af hoe Indonesiers het in hemelsnaam zo lang volhouden. Je ziet hier veel mensen op hun hurken zitten, urenlang, met elkaar kletsend, de kinderen in de buurt of rokend met andere mannen. 

Camera's klikken, de danseressen komen eraan. Prachtig gekleed en opgemaakt, met bloemen in het opgestoken haar en in traditionele kleding. Voordat ze de zaal betreden, maken ze een buiging met gevouwen handen, vervolgens gaan ze in hurkzit de vloer op. Het dansen begint. Sereen en met ongelooflijke gratie bewegen ze op de muziek. Hun handen lijken soms net klauwtjes om dan met 1 klik open te vouwen als een bloem. Ik ga nog maar eens weer verzitten en probeer het ook enigszins elegant te doen. Marco kijkt naar me en vraagt of alles goed gaat. Dan weet je het wel!

De kraton, het paleis van de sultan is prachtig. Dit sultanaat heeft de eeuwen goed doorstaan en dat is te zien aan de rijk gedecoreerde zalen en aankleding. Op advies van Frans, onze eigen 'landlord' van B & B Alamanda http://www.alamandayogyakarta.com , gaan we op zoek naar de zaal waar nieuwe danseressen les krijgen. We vinden die niet maar dankzij veel tips van Frans beleven we Yogyakarta op een intense manier.

Vanuit Alamanda (zie boven) kregen we een kaart mee, met een route om te fietsen. Toen ik mijn rugzak op de bagagedrager vast wilde maken, toverde Frans een mandje tevoorschijn dat ik voorop het stuur kon bevestigen. Hij gaf ons een boek mee waarin twee heel mooie stadswandelingen stonden beschreven en waardoor we op plekken zijn geweest die we anders niet hadden gevonden. Als we vermoeid van het vele lopen naar huis terug wilden, belden we Frans en werden we zonder enige tegenwerping opgehaald waar we ons bevonden. 

We hebben vijf dagen lang kunnen genieten van de luxe en gezelligheid die 'Alamanda' biedt; deze avond was de B & B volgeboekt en daardoor hebben we een nacht in een (viersterren) hotel gereserveerd. Een groot historisch hotel waar de portier voor je knikt bij binnenkomst en de receptioniste de handen ineen slaat om je te bedanken voor je boeking. Maar het haalt het voor geen meter bij de gastvrije, persoonlijke aanpak van Frans. Bedankt voor de mooie dagen!

Morgen laten we Yogya achter ons en rijden ongeveer een uur met de trein naar Solo. Daar is ook een kraton trouwens. Misschien kan ik daar nog een beetje oefenen in het gehurkt zitten, met rechte rug en langer dan vijf minuten!