We wilden graag op vakantie naar het westen van Noord-Spanje vanwege een Netflixserie. Zo, dat is eruit. Alweer een tijd geleden keken we de Spaanse serie ‘Vivir sin permiso’. Met een geweldige rol van acteur Jose Coronado. Zijn personage in de serie gebruikt zijn visconservenfabriek als dekmantel voor de invoer van drugs. Dan krijgt deze drugsbaron de diagnose Alzheimer gesteld. Een interessant verhaal, maar vooral de omgeving, waarin de opnames zijn gedaan, kon ons bekoren. Het verhaal speelt zich af in Oeste, onder Santiago de Compostela, aan de westelijke kust van Spanje. Grillige kustlijnen, verlaten stranden en prachtige villa’s. Dit jaar nemen we er eens een kijkje.
We zijn net onderweg, vanuit Bilbao, dus de westkust is nog ver weg. Tot nu toe kijken we onderweg onze ogen uit. Het landschap is groen, heuvelachtig en slechts met hier en daar een stadje. Het blijkt dat de kilometerslange kustlijn met de vele inhammen een uitstekende uitvalsbasis vormt voor de drugshandel. Spanje ligt dichtbij Marokko, ’s werelds grootste hasjproducent en heeft van oudsher banden met Colombia, nummer 1 in de handel met cocaïne. De visvangst is – net als in Nederland – steeds ingewikkelder geworden door Europese regels en schrale visgronden. Blijkbaar zoeken sommigen een illegale oplossing voor hun teruglopende inkomsten. Niet alleen de handel in drugs is in Spanje groeiende, ook het gebruik ervan stijgt.
Ik kan me als kind herinneren dat mijn oudere zussen en hun vrienden werden gewaarschuwd niet naar Spanje op vakantie te gaan. De guardia civil trad hard op tegen jongelui en het regime tolereerde weinig. Op strand blijven na zonsondergang was toen geen optie. Ik kan me zo voorstellen dat het toen ook niet werd toegestaan een joint op te steken. Deze week ruik ik regelmatig de zoete, weeïge lucht van een joint op terrassen. Overdag, ’s avonds. De roker doet er niet geheimzinnig over. Daarnaast blijkt ook het cocaïnegebruik in Spanje te stijgen. Uit een studie van het Nationale Drugsbureau blijkt bijvoorbeeld dat ruim 63 procent van het geld dat hier in omloop is, restsporen bevat van cocaïne.
Als je je afvraagt waar ik die informatie vandaan haal, moet ik verwijzen naar het boek ‘Spanje achter de schermen, de feestelijke herrijzenis van een democratie’ van de journalist Steven Adolf. Dat heb ik net nog in de koffer weten te frommelen die we samen mochten meenemen in het vliegtuig (nou ja ‘mogen’, ik heb er niet nog eens tachtig euro voor over om een eigen koffer mee te nemen). Het boek kreeg ik vlak voor onze reis van nieuwe Schiedammer Jan Zekveld, toen hij hoorde dat we naar Spanje zouden gaan. Dank je Jan, het is een geweldig boek!
In het boek wordt de handelwijze van drugskartels beschreven die overeenkomt met het wel en wee van de familie Bandeira uit de Netflixserie. Destijds had ik geen idee dat ‘Vivir sin permiso’ zo dicht bij de realiteit kwam. Nu maar hopen dat de omgeving ook net zo mooi is als in de film!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten