Alamanda villa’s is een super accommodatie in Yogyakarta. We hebben er al eerder over geschreven en noemden dat verhaaltje niet voor niets ‘Alamanda is als thuiskomen’. We waren in 2012 een van de eerste gasten en werden toen al in de watten gelegd. Daarna probeerden we altijd hier een joglo (Javaanse villa) te boeken als we deze kant op reisden.
Frans Kouwenhoven is de drijvende kracht achter Alamanda. Bovendien heeft hij een staf om zich heen die ook vrijwel vanaf het begin hier werkt zoals Richie, Hastono, Awe, Anton, Nani. Volgens mij werkt men over het algemeen in Indonesië totdat het loon er is, keert dan huiswaarts en meldt zich vervolgens pas weer als het geld op is. Bij Alamanda is de vaste kern er altijd. Dat zegt ook iets over de werkgever. Frans lijkt me geen gemakkelijke baas omdat hij kwaliteit wil bieden en die houding ook zoekt in zijn medewerkers, maar hij is er wel een met wie er altijd te praten is en bij wie je terecht kunt. Dat doet me trouwens aan mijn eigen werk denken 😊, maar dat is een ander verhaal.
Let wel, dit is geen interview, hoor, meer een schets van een interessante man. Frans is geen type dat in Nederland twee hoog achter heeft gewoond. Uit onze gesprekken de afgelopen jaren blijkt dat hij in ieder geval ook in Griekenland, Zuid-Afrika en Rusland heeft gewoond. Als hij daar in zijn gebruikelijke staccato-stijl over vertelt, komen er altijd saillante details naar voren. ‘Hospitality’, eigenlijk de wens van de klant vóór willen zijn, is daarbij een sleutelwoord. Frans heeft ook in de wereld van cruiseschepen gewerkt, maar als ik ooit zou horen dat hij eigenlijk een geheim agent was, verbaast me dat niets.
Met Frans een dagje op stap is trouwens ook een belevenis. De man heeft een feitenkennis paraat over Indonesië, daar kan menig Azië-journalist een puntje aan zuigen. Bovendien is hij in staat een vlijmscherpe analyse te geven over de situatie, de politiek of de economische positie van het land. Ik vraag me soms af wanneer hij tijd heeft om kranten te lezen of op internet te scrollen op zoek naar nieuws, want hij lijkt altijd wel bij het grote huis van Alamanda te zijn. Bij het ontbijt of avondeten (Richie is een supergoede kok en maakt een dagmenu voor 50.000 roepia pp, 3,50 euro) schuift Frans af en toe aan bij de gasten. Altijd ontstaat er een geanimeerd gesprek. Hij moet welhaast adhd hebben, met die tomeloze energie van hem.
Behalve dat het een bijzonder interessante man is, vind ik het zo knap aan Frans dat hij de klant altijd voorop stelt. Ik zal wat voorbeelden geven. Tijdens een gesprek op het terras breekt het zweet ons uit. Op een onbewaakt moment loopt Frans naar de muur en zet de ventilator aan. Zonder wat te zeggen. Op de eerste ochtend vertel ik mijn reisgenoten dat er een soort ventilator in de muur zit, die ’s nachts best veel lawaai maakt. We vragen hoe we het apparaat kunnen uitzetten. Het ding gaat automatisch aan wanneer de buitenlichten op de veranda aan gaan. De tweede avond haalt Frans de zekering eruit: geen buitenlicht maar gelukkig ook geen lawaaiige fan. Als wij de volgende dag op pad zijn, maakt hij de elektriciteitsdraad los zodat de buitenlampen het wel gewoon kunnen doen. Hoe hij de draad later weer bevestigt, is me een raadsel maar wij slapen heerlijk.
Ook weet Frans dat Marco graag een biertje lust. In de koelkast staan altijd een paar biertjes koud. De stafleden nemen die servicegerichte houding over. Vandaag vertelde ik Hastono dat ik klepon zo lekker vind, die groene balletjes met rietsuiker binnenin met kokos aan de buitenkant. Een paar minuten in de stomer, heerlijk! Na een lange dag waarbij Hastono haarspeldenbochten neemt, ons voor gaat, de berg af naar een waterval, hard doorrijdt om een winkel met wayang golek-poppen voor sluitingstijd te kunnen bezoeken, stopt hij bij een hoekje. Wij zijn te moe om te kijken waar hij naar toe gaat. Dan komt hij terug met een papiertje gevuld met … klepon!
Dus, als je ooit naar Yogyakarta gaat, wat ik zeker kan aanbevelen, laat je dan in de watten leggen door Frans en zijn team bij Alamanda. En doe vooral de hartelijke groeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten