Over een b-weg naar Genua

We zijn weer onderweg. Het is Genua geworden. Eerst dachten we dat de afstand te ver zou zijn. Op Marco’s telefoon werd namelijk circa acht uur aangegeven als reistijd. Totdat we erachter kwamen dat de functie ‘tolwegen vermijden’ aan stond. De twee uur over de autostrada met tolheffing is echter prima. Met weemoed gaan we weg uit Turijn. Echt een aanrader!

Via de E70 rijden we langs Alessandria, waar we drie jaar geleden alweer het huwelijk van Oscar en Marta hebben bijgewoond. De stad is echter vrij modern, weten we, omdat die is gebombardeerd in WO II. We besluiten een stuk verderop koffie te drinken, op de E25 in Ovada. Er is markt en in de hoofdstraat is het gezellig druk. Het lijkt in Italië altijd alsof mensen meer tijd voor elkaar nemen: je ziet overal mensen met elkaar praten. 

Geen autostrada
Tegenover de kerk gaan we op een terras zitten en bestellen een koffie met een zoet broodje. We verbazen ons steeds weer over de lage prijs van een cappuccino (vaak 1,80 euro, een espresso 1,20 euro). Gelukkig kunnen we de auto snel terugvinden en gaan weer op weg. Marco vindt autorijden op de rijksweg geen uitdaging. Over het algemeen is de autostrada hier drie banen breed en vrij recht. Liever rijdt hij over weggetjes waarbij we tijd hebben om naar het landschap te kijken of makkelijk te stoppen. 

Vanuit Ovada gaat er ook een B-weg naar Genua en de laatste 60 kilometer gaan we dus van de autostrada af. We hebben toch tijd genoeg en zo zien we nog eens wat. Onderweg rijden we door bossen, gelijk weer door heuvels, met het raam open horen we vogels zingen en de krekels tjirpen. Heerlijk. Op de autostrada rijd je vaak door tunnels; nu gaan we weer een bergpas op. De Passo del Turchino (588 meter hoogte) is vaak de eerste beklimming voor deelnemers aan de wielerklassieker Milaan-San Remo. Ook vandaag passeren we veel wielrenners. Vlakbij Genua kruisen we de autoweg, die hoog boven ons torent. 

Oude dame met juwelen
Wanneer we Genua binnenrijden, zien we ons om heen betonnen appartementencomplexen. Niet echt mooi, het is een ratjetoe. Ook rijden we langs de haven, het zicht op de hijskranen is voor ons als stedelingen wel bekend, maar het cruiseschip is indrukwekkend dichtbij. In een interview met Ilja Leonard Pfeijffer, die in Genua woont, gaf hij aan dat Genua zich niet ‘makkelijk geeft’, je moet de stad echt leren kennen. Ook maakte hij de vergelijking met een oude dame, die nog steeds stijl heeft en met haar juwelen rinkelt. We zijn benieuwd!