Ik blijf nog even..

De stad Meran of Merano is ons goed bevallen. Het centrum is redelijk klein, dus goed te belopen, de straten zijn schoon en de mensen zijn heel relaxt. Wat we niet wisten, is dat zeventig procent van de inwoners Duitstalig is. Je hoort echt heel weinig mensen Italiaans spreken. Nu spreek ik alleen horeca-Italiaans, zal ik maar zeggen, en is mijn Duits redelijk. Marco plaagde me in Meran dan ook met mijn geografische afkomst. Afgelopen jaar heb ik namelijk een DNA-test gedaan. Ik heb veel affiniteit met mediterrane landen (mijn temperament) en met het Oosten, zoals Indonesië, en mijn kinderen zeiden wel eens tegen mij dat ik meer Indo ben dan Marco 😊. Nou mooi niet.

Mijn roots...
De test gaf aan dat mijn roots liggen in Duitsland, Noord-Frankrijk, Oostenrijk en een klein stukje van Noorwegen. Het was maar een heel beperkt deel op de wereldkaart, wat de DNA-test liet zien. Zou het een genetische oorsprong hebben dat ik seizoenen altijd erg fijn vind, dat ik hou van skivakanties in Oostenrijk, van hotelkamers met veel grenen. In een restaurant langs de Rijn aten we ook heerlijk: wild met kort gekookte spruiten met spekjes en ui en schnitzel (Marco natuurlijk). Een droge Weisser Burgunder erbij. Het heeft ook vier dagen geduurd eer we Duitsland achter ons lieten, terwijl we maar 1 overnachting zouden doen!

Ach, volgens mij zijn er ooit veel mensen uit Lombardije naar Schiedam gekomen voor werk. En in die streek zitten we nu vlakbij. Want eigenlijk voel ik me hier ook thuis. Ik denk dat ik nog maar even blijf…