Het lukt ons maar niet om aan Genua te wennen. Komt het omdat we de stad hiervoor, Turijn, zo ontzettend leuk vonden? Of omdat het eigenlijk te warm is voor een bezoek aan een stad (33 graden), Genua pakt ons niet. Ik hoor Marco nooit mopperen, maar hier loopt hij foeterend een straat in. Die weliswaar steil omhoog gaat, terwijl we net in een steegje naar beneden liepen.
Genua heeft een oude binnenstad, net zoals Napels, met een wirwar van stegen. Daar omheen zijn er verschillende wijken, die ook nog eens verschillen in hoogte. Je hebt ook op een aantal plekken heerlijk ouderwetse funicolari, liftjes die je helpen het niveauverschil te overbruggen. Helaas zijn die er net niet als wij er 1 kunnen gebruiken.
Vissersplaatsje Nervi
De eigenaar van ons hotel Actor werd enthousiast van onze vraag vanmorgen waar hij naar toe zou gaan als hij nog 1 dag in Genua zou doorbrengen. Op een plattegrond tekende hij cirkels om de wijken die we moesten gaan zien: zoals Molo, en de vissersplaatjes Boccadasse en Nervi. De trein zou ons er snel en goedkoop heen brengen. Dat werd ons doel dan voor vandaag. Inderdaad kostte een enkeltje 1,60 euro. Binnen tien minuten stopte de trein in Nervi. We liepen onder het treinviaduct door en ja hoor…zee. Italiaanse families hadden zich op deze warme zondag uitgestrekt op de rotsen rondom het plaatsje. Stranden hebben we niet gezien, oh ja, 1 met allemaal keitjes. Maar dan stonden de ligstoelen en parasols al in het gelid om te worden gehuurd. We moesten trouwens ook nog onze badkleding aantrekken. In een koffiezaak kon ik in het toilet mijn badpak aan doen. Dat heb ik voor de coronaperiode – toen Hans en ik ’s morgens vroeg regelmatig gingen zwemmen - gekocht in een automaat van het zwembad. Er was weinig keus maar ik zat toen dringend verlegen om badkleding en vond het al geweldig dat ik daar überhaupt een badpak kon kopen. Het is (na corona) eigenlijk te klein. Bovendien is het een wedstrijdpak met gekruiste banden over mijn schouders en ik moet me er elke keer inwurmen. Kun je je mij voorstellen in dat piepkleine toilet, 33 graden? Enfin, de verdere details zal ik besparen.
Op handen en voeten
We vonden nog een stukje vrij op de rotsen vlak aan zee. Er waren wel enkele treden uitgehakt naar het water toe, maar in de loop der jaren waren die uitgesleten en superglad. In het te strakke wedstrijdzwempak ging ik op handen en voeten het water in. En ondertussen voel je gewoon dat al die Italianen naar je zitten te kijken. Maar de koele zee was heerlijk, het water ongelooflijk helder. Gelukkig kwam Marco ook even later het water in. Het deed me deugd dat ook hij zich bukte bij de gladde treden!Omdat er geen sprankje schaduw op de rotsen te vinden was, en overigens geen andere vrije plek, besloten we verder te lopen. Vanaf Nervi tot aan Genua is er een promenade langs de kust. Af en toe moet je om een haventje heen, met vissersboten. Langs die kustweg bevindt zich ook de wijk
Molo in Genua. Dat werd ons volgende doel. Het was een crime om daar te komen omdat de autostrada met allerlei fly-overs het oversteken belemmert. Molo is een kleine woonwijk direct bij de marina. Vlakbij zijn ook de vroegere katoenpakhuizen waar nu dure zaken zitten die producten verkopen voor mensen met een jacht. Op een plein zagen we een standbeeld van Ghandi. Totaal misplaatst op een plek waar jachten liggen en cruiseschepen met alleen winkels en restaurants voor mensen met veel geld! We besloten een aperitief te nemen in 1 van de steegjes in de binnenstad. En die smaakte goed na acht uur onderweg in Genua!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten