Sophia in USA deel 3

 Het regent pijpenstelen, dondert en bliksemt wanneer we wegrijden van de luchthaven van Memphis. De ruitenwissers gaan op topsnelheid heen en weer. Automobilisten hebben hun alarmlichten aangedaan. Die maken auto’s nog enigszins zichtbaar in deze stortvloed van regen. Ik vind dat we geluk hebben: we zitten nu droog in de auto maar hadden ook dit weer kunnen hebben tijdens onze wandelingen door de stad. 

Ons reisdoel is het stadje Humboldt, ongeveer halverwege Memphis-Nashville. Al een paar jaar lees ik alles wat los en vast zit over deze Pruisische natuurvorser en ontdekkingsreiziger (1769-1859). Er is geen mens ter wereld naar wie zoveel steden, bergtoppen, passen, meren, baaien, universiteiten zijn genoemd als naar Alexander von Humboldt. Iedereen kende hem toentertijd. Darwin zou zijn evolutietheorie misschien niet hebben kunnen formuleren zonder de ontdekkingen van Von Humboldt. En wees eerlijk: heb jij er ooit eerder van gehoord? 

Ik wil een lans breken voor dit ongelooflijk kundige mens. Stel je voor, zijn privéleraren vonden dat Alexander maar verbleekte bij de kennis van zijn oudere broer. Alexander zou moeite hebben om alle stof tot zich te nemen. Het is voor mij weer een blijk dat mensen vooral moeten doen waar hun interesses liggen. Als ze dat doen, kunnen ze heel veel! (Caira: Rosa kan alles! Een boek dat mijn kleindochter prachtig vindt als we lezen over Rosa die in de schoolvoorstelling de rol van Peter Pan wil spelen). 

Enfin, Alexander von Humboldt ontwikkelde al op jonge leeftijd een interesse voor de natuur. Hij verzamelde insecten, planten, stenen. Na de dood van zijn moeder erfde hij zoveel geld dat hij zijn droomreizen waar kon maken. Het werden vooral wetenschappelijke ontdekkingsreizen waarbij hij allerlei planten, dieren en mineralen in kaart bracht. Door scheikundige analyses van de lucht in een mijnschacht vond hij de voorloper van een gasmasker uit, hij stichtte zo’n beetje de eerste beroepsschool in Duitsland, een mijnwerkersschool, en ontwikkelde meetinstrumenten voor onderzoek naar de bodemgesteldheid of naar het aardmagnetisch veld, die nog steeds worden gebruikt. Tijdens een reis naar Zuid-Amerika uitte hij kritiek op de verregaande ontbossing en voorspelde catastrofale gevolgen voor het klimaat. Dan hebben we het over begin 1800! Je moet eens zijn naam op het internet zoeken en je staat versteld van hetgeen deze man allemaal heeft ontdekt en gedaan. 

Toen ik dus ontdekte (sic) dat er een stadje Humboldt vlakbij Memphis bestond, was er geen houden meer aan. Ik moest en zou hiernaar toe. De highway 79 leidde ons eerst door andere stadjes. Mijn hemel, de ene lintbebouwing na de andere reden we voorbij. Een soort stacaravans met Amerikaanse vlag bij de veranda en vier auto’s op de oprit. We waren die stadjes ook zo weer uit. Ik werd niet teleurgesteld! Humboldt bleek een charmant plaatsje te zijn met allerlei gebouwen die op de gevel een historische duiding hadden. De meeste panden waren gebouwd aan het einde van de 19e eeuw. 

De bibliotheek was geopend. Ik hoopte binnen met iemand te kunnen praten over Humboldt. Jammer genoeg bleef de bibliothecaris in zijn kantoor zitten. Hij wuifde dat we binnen konden komen. Tja, we kwamen niet om boeken te ruilen maar dat kon hij niet weten. Misschien was de hevige regenbui van zo even er debet aan dat er geen mensen op straat te zien waren of zat men in de kerk op deze Pinkstermorgen. Ik was in ieder geval blij dat het een leuk stadje was, met een bioscoop zelfs. Toen we wegreden, brak de zon door. 

Dat maakte alles goed.