Als we vertellen dat we op vakantie naar Amerika gaan, levert dat anno 2025 vaak opgetrokken wenkbrauwen op. Wat hebben we daar nu te zoeken? Maar is men daar allemaal opeens een ‘plurk’? Tijdens onze reis door het diepe zuiden van Amerika praten we met mensen die we onderweg ontmoeten. Lees ‘Voices of America’ en oordeel zelf. Dit is de derde aflevering van een reeks.
Vertel eens over jezelf?
“Mijn naam is Alyson en ik werk als executive director van het toeristenbureau in Washington, Georgia. Ik ben geboren in Alabama maar opgegroeid in ‘upstate New York’, zeven uur rijden van de stad New York, in een rurale omgeving in de bergen. Met de familie verhuisden we op mijn vierde naar Atlanta, waar ik 25 jaar heb gewoond. Toen ik zelf een gezin kreeg, hebben we besloten het Noorden te verlaten. Mijn oudste zoon was baby en hem in- en uit de auto halen in de winter was vreselijk. In Atlanta was toen de koudste winter ooit. Mijn man komt uit Costa Rica en we besloten daarheen te verhuizen. Ik heb daar twaalf jaar gewoond. Mijn moeder en ik runden een restaurant en ik was manager van een resort. We zijn teruggegaan naar Amerika omdat onze kinderen daar beter onderwijs zouden krijgen. Ook voor de mogelijkheden van een pensioen later in Amerika moest ik terugkeren in het systeem.”
Wat maakt je gelukkig?
“Ik ben graag buiten. We wonen nu in een mooie omgeving in Georgia, in een ‘farmhouse’. Daar heb ik een paard en we kunnen in de rivieren kajakken. Gelukkig word ik ook van kamperen met mijn twee kleinkinderen.”
Wie heeft je gevormd tot de persoon die je nu bent?
“Ik ben erg ‘close’ met mijn familie. Ik denk dat ik door de opvoeding van mijn ouders ‘open minded’ ben, ik accepteer alle mensen, reis graag en ben nieuwsgierig naar alles in de wereld. Mijn vader is artiest, dichter, met een houding die mij tot voorbeeld was. Ik woon nu gelukkig maar een uur van hen weg.”
Wat is een gewoonte of ritueel waar je niet zonder kunt?
“Elke dag ga ik in de ochtend met een kop koffie in de hand naar mijn paard. Dan zet ik mijn kop koffie op het hek en geef mijn paard eten. De stilte dan, het even alleen-zijn met mijn gedachten zou ik niet willen missen.”
Waar maak je momenteel zorgen over?
Diepe zucht. Alyson draait haar hoofd om en zet haar bril af. Volgens mij veegt ze een traan weg. “Dat is een moeilijke vraag. Ik leef in een veilige bubbel met een hoop mensen om me heen die me steunen. Ik heb ook in musea gewerkt en die verliezen momenteel alle financiële steun van de overheid. Als je het vergelijkt met de steun die musea in Europa krijgen, lopen we in Amerika zo ver achter. De Nationale Parken zijn ‘under attack’, ambassadepersoneel wordt ontslagen, er wordt nu met een groot mes gesneden in allerlei belangrijke instituten door de huidige regering. Alle zaken die echt belangrijk zijn voor mij, liggen onder vuur. Neem de ‘free programs’ voor kinderen om hen voor te bereiden op school; ook geschrapt. Mijn grootste zorg is dat mensen accepteren wat hen wordt voorgeschoteld, iedereen moet z’n huiswerk doen. Nieuwsgierig blijven en kritisch blijven.”
Wat was een keerpunt in je leven?
“In 2009 is mijn jongere zus omgekomen bij een verkeersongeluk. Zij werd frontaal aangereden; de dader is gevlucht en nooit gevonden. Zij was altijd bezig ten dienste van anderen. Op haar begrafenis waren zeker driehonderd mensen. En van veel heb ik gehoord dat haar laatste woorden tegen hen waren dat zij van hen hield. Als zij je mocht, liet ze dat ook weten. Haar dood heeft veel in mij teweeggebracht. Niet lang daarna ben ik terug gegaan met mijn gezin naar de USA.”
Wat ga je doen als je de hoofdprijs in de loterij wint?
“Nou dat is gemakkelijk! Ik zou verschillende fondsen steunen die zo’n belangrijk werk doen en nu door de overheid worden gekort. Neem het fonds dat een ‘hotline’ heeft voor mensen met zelfmoordgedachten. De regering heeft de subsidie gewoon geschrapt, zo maar! Weet je, als twee mensen met elkaar praten, is er geen vooroordeel. Men accepteert elkaar vaak gewoon. Maar op politiek niveau is er gauw een verschil in inzicht, geen match.”
Wat is je lievelingsplek in de USA?
“In de wereld eerst maar: dat is buiten kijf het Isla Omete (https://ometepenicaragua.com/), een eiland in Nicaragua, vlakbij Costa Rica. Het is een oase, geen internet, geen zorgen, heerlijk. In de USA vind ik het moeilijk om 1 plek aan te wijzen, er zijn zoveel ongelooflijke mooie plekken. Als ik een plaats moet noemen, is dat Cherokee in North Carolina. Het is geen Indiaans reservaat, de Cherokees zijn eigenaar van dat gebied. Heel mooi, aan de voet van de Great Smoky Mountains.”
Wat zou je doen als je het één dag voor het zeggen hebt in Amerika?
“Tja, je weet mijn antwoord waarschijnlijk al. Ik begrijp het systeem hoor dat er minder geld moet worden uitgegeven. Maar naar defensie gaat momenteel heel veel geld. Er is een heel klein percentage van rijke mensen, dat nodig eens wat meer belasting moet gaan betalen.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten