Welkom

Negen uur in de ochtend en we zijn op weg met de trein van Cirebon naar Yogyakarta. We hebben eerder een e-mail gestuurd naar Frans, de Nederlandse eigenaar van Alamanda B&B http://www.alamandayogyakarta.com met de vraag of hij plaats heeft voor ons. Op onze vorige reis in Indonesie hebben we daar ook gelogeerd en dat was heel goed bevallen. Volgens mij was Frans net gestart met de B & B. Wij waren in ieder geval de eerste gasten in de kamer die daarvoor zijn kantoor was. Prachtig, met een buitendouche en een balkon met uitzicht over de rijstvelden. 'S Avonds zag je de vuurvliegjes ronddwarrelen en hoorde je de kikkers kwaken. 

"Natuurlijk hebben we plek voor jullie", antwoordde Frans. Het voelt ook alsof we thuiskomen. Via facebook is contact gehouden en zijn we op de hoogte gebleven van de ontwikkelingen bij Alamanda. 

Nieuwe yoglo's (bungalows) in het rijstveld, opening van het restaurant van Richie en de groei van het aanbod tours in en om Yogya. Frans vertelde destijds dat hij manager op een cruiseschip was geweest en dat merk je aan de wijze hoe hij met zijn gasten omgaat. Je wordt volledig in de watten gelegd door zijn staf. Er staat 's middags als je bestoft en uitgedroogd van de hitte terugkomt van een tour, een heerlijk drankje voor je klaar. Aardige chauffeurs zoals Awe staan gereed om je overal naar toe te rijden en Richie zet het ultieme ontbijt voor je neus! Ook mailde Frans dat hij wel een glaasje Ketel 1 nog voor ons heeft; dat soort details is hij niet vergeten!

Je begrijpt dat we ons verheugen op het weerzien dadelijk. En op Yogyakarta! Er zijn enkele universiteiten in de stad en dat brengt een positieve reuring teweeg in de stad. We kunnen via Frans ook fietsen huren en een dagje zo er op uit trekken. Nu krijgen we al veel reacties als we door een stad lopen (lopen doen ze sowieso zelf nauwelijks, daarom zijn de troittoirs ook in slechte staat; alles gaat met gemobiliseerd vervoer). Mensen wijzen je de weg en desnoods lopen ze een stuk met je mee om te zorgen dat je de goede afslag neemt. Gisteravond kreeg ik zelfs een ring van een mevrouw die in een eettentje naast ons zat! 

We hadden elkaar goedenavond gewenst en naar elkaar gelachen. Toen zij vertrok met haar man, stak ze me de ring toe. Ze vond het gewoon leuk om iets te geven, zei ze. Sindsdien draag ik een grote ring met veel glinstersteentjes en een groene steen in het midden, met trots. Wat een heerlijk land en heerlijke mensen!