Alles is anders

Als je naar Indonesie op vakantie gaat op de manier als wij doen een tip……vergeet je reizen door Europa. Engeland, Oostenrijk, Duitsland of Frankrijk niets kan ook maar enigszins als een vergelijking gebruikt worden van wat er hier gebeurt. Alles is anders. Je heb aan deze kant van de wereld geen enkel referentiepunt. Alle indrukken zijn nieuw en er is geen houvast, je moet het allemaal ondergaan, je kan niet anders (of je moet stil in je 4 of 5 sterren hotel met zwembad willen zitten). Zodra je een stap buiten zet kan je het wel vergeten.

De hitte. Vergelijk het maar, nadat iemand gedoucht heeft, je de badkamer binnenstapt. De hitte is benauwd en vochtig. Het went langszaam. Je hele lichaam is bezweet en voelt klam aan.

Trottoirs? Niet gezien en als ze er zijn dan  zijn er hele stukken uit of in gebruik door de kleine karretjes met etenswaar.  Je kan de trottoirs niet gebruiken je loopt dus op straat tussen het verkeer. Nu met de moesson loop je dus gewoon door de plassen. Er is geen ontkomen meer aan, als je ook nog met je slippers hier rondloopt is het helemaal raak.

Warenhuizen? Leuk hoor maar de uitstraling is er een van de goedkoopste Zeeman of Wibra. Alles posters met aanbiedingen zijn rood en geel, schreeuwerig en de tl verlichting staat op z’n felst. Het schijnt naar goed moslimgebruik ook zo te horen. We vermijden de schone en nette malls. De winkelstraten zijn druk en alles en iederen loopt door elkaar heen. De stalletjes zijn dicht op de winkel gebouwd dus je moet jezelf overal tussendoorwringen.

Autorijden? Ik ben een redelijke rijder maar wat hier gebeurt is echt ongeloofelijk. Ik denk dat wij het nog geen 5 minuten uithouden op de weg. Doe het niet, je maakt geen kans, je bent een speelbal van alles wat van de weg gebruikt maakt.

Het eten? Uitstraling is niet belangrijk. Hoe een warong/toko eruitziet en of het wel of geen banken of stoelen heeft is niet belangrijk. Het eten staat op nummer 1, de rest is bijzaak of gewoon niet aan de orde. Je eet met je (rechter)hand of als het meezit is er bestek. We hebben tot nu toe alleen in stalletjes gegeten en (nog) nergens last van gehad. Het is heel leuk om tussen de locals te eten. Eten nodigt uit tot een gesprek en de mensen zijn nieuwsgierig zonder aan te dringen. Wij zijn soms brutaler met vragen stellen. Voor 4 euro heb je een prima maaltijd en wat te drinken. Een biertje kost meer dan de maaltijd!!!

Kleding? Wit is de mode!! Alleen dan wel op je gezicht. Wij willen bruin worden; zij wit. De reclame op de tv wordt meestal door blankere Indo’s gespeeld. De posters en bill boards prijzen hun waren aan vaak met Europese modellen. Voor de rest… De Dames: De hoofddoek wordt hier met trots gedragen en in allerlei mooie kleuren vertoond. Shirt met lange mouwen, een lange broek en mooie schoenen of slippers.

De mannen: T-shirt lange of korte broek  en slippers. Thats all!!

Natuurlijk wel met een kretek sigaret…. Dat maakt het plaatje af.

Hygiëne en schoonmaken: Nooit van gehoord. Ramen zemen? Nou nee. Ze hebben wel een vegertje maar ze vegen de bladeren naar een hoek van hun terras en laten het liggen. Ze ruimen niets op. Dat het weer wegwaait naar de plek waar het lag… ach dan vegen we het morgen toch nog een keer die kant op. Geen vuilnis ophaaldienst gezien, kippen lopen op straat, overal is los asfalt. Tuintjes of een mooi bloemenperkjes voor het huis… Niet gezien. De straten zijn schoon van straatvuil, geen hondendrollen of papieren zakjes. Plastic is geld waard dus dat wordt verzameld en opgehaald. Dat niemand op het idee komt om ze eerst plat te stampen voordat ze op de vrachtwagen gaan geeft maar weer aan hoe onlogisch het land eigenlijk is.  De wagens rijden hier dus met grote zakken met plastic flessen erin.

We kijken elkaar verbaasd aan…

Inderdaad.. alles is anders hier….