Een bruiloft op Bali

Al twee dagen was iedereen op de kampong bij ons hotel druk in de weer. Van bladeren van een palmboom werden versieringen gemaakt. Tientallen kleurrijke bloemstukken stonden in een rij gereed. De typische parapluutjes die je hier op Bali veel ziet, werden strategisch geplaatst. Het was duidelijk dat hier iets te vieren was.

Bagus, die hier bij het hotel werkt en er uitziet als 17 maar al 27 is, bracht ons op de hoogte. Een Russisch stel zou hier de trouwbelofte nog eens overdoen. Geheel volgens Balinese traditie en in traditionele kleding. Toen we hem vroegen naar zijn mening daarover, antwoordde hij ‘fifty-fifty’. Zijn Engels wordt elke dag dat hij hier werkt beter maar zijn zinnen zijn nu nog vooral in staccato – zoals mijn Bahasa Indonesia trouwens. Hij zou die middag overigens voortdurend bij de bruid en bruidegom in de buurt zijn om te vertellen wat er van hen verwacht werd. Zo gebaarde hij met zijn handen tegen elkaar boven zijn hoofd hoe zij de god moesten bedanken voor de welvaart op hun pad. En liet hij hen drie rondjes om de ‘priester’ heen lopen die hen had ingezegend. De Russen deden met veel plezier wat er van hen werd verlangd, maar zij wekten niet de indruk dat zij de gedachte erachter begrepen.

Een stoet van vrouwen en meisjes stelde zich op. Vitali en Elena liepen er gelukzalig glimlachend tussendoor. Zij genoten zichtbaar. Bloemblaadjes werden omhoog gegooid en een herinneringsbord overhandigd. Zes prachtig geklede vrouwen dansten voor hen. 

De tenen gekruld omhoog en de vingers ieder afzonderlijk tinkelend heen en weer. Het hoofd schokte heen en weer in toch een vloeiende beweging. In het paleis van de sultan hoorden we dat alleen maagden mogen dansen tijdens dit soort ceremonies. Dit waren inderdaad meisjes. Het haar van de danseressen was met een losse staart opgemaakt. De meer volwassen vrouwen die in de stoet meeliepen, en niet dansten, hadden allen een wrong.

Een groep muzikanten liep ook mee in de optocht als een mobiel gamelan-orkest. Bij het hotel gingen de mannen zitten, de grote gong centraal geplaatst en de gamelan-instrumenten er om heen. Het is een fascinerend geluid wat zo’n orkest maakt, de diepe geluiden vormen een solide basis terwijl de lichtere klanken er om heen lijken te fladderen. Ook nu dansten de meisjes. De dansen hebben alle een bepaalde betekenis en eren een bepaalde god, maar die informatie heb ik niet meer onthouden. 

Wij dineerden ook in het hotel die avond en na twee weken lauwe thee en mineraalwater, ontdekten we op de kaart een heuse Chardonnay. Per slot van rekening was het Tweede Kersdag!