Na de bocht boven op een berg in het Nationaal Park de las Fuentes del Narcea lopen er opeens twee koeien op de weg. Gelukkig rijden we niet hard. Rustig blijven we erachter rijden totdat zij kiezen welke kant zij opgaan. De omgeving langs deze weg is zo mooi. Ik ben ook heel blij dat we nu eens zitten in plaats van met warme hoofden en zware benen bergopwaarts te lopen. We genieten volop.
Vandaag rijden we een lang stuk, zo’n 240 kilometer westwaarts. Tot nu toe hebben we in tien dagen ongeveer 700 kilometer gereden.
Haha, volgens mij hebben we meer gelopen. Ik overdrijf natuurlijk maar per dag lopen we toch ongeveer twintig kilometer. Een afstand die ik thuis totaal niet haal. Pas keek ik op de app en schrok hoe weinig ik soms loop per dag. Misschien twee kilometer? Dat ga ik anders doen als ik terug ben. Is dit zo’n voornemen dat je neemt als je op vakantie bent en vergeet wanneer je weer terug bent?
Speciaal voor Marco, die houdt van het bochtenwerk tijdens het rijden, nemen we een tussendoorweg vanuit Cangas del Narcea. Ons volgende doel is Santiago de Compostela in Galicië. Na twee uur door de bergen rijden, met panorama’s op 1200 meter hoog, hebben we net 45 kilometer op de teller. Dit tempo vinden we overigens prima. Af en toe stoppen we om ons heen te kunnen kijken. De ene keer bevinden we ons op een bergkam met links en rechts in de diepte mooie uitzichten. De andere keer staan we bij een bocht in een rivier die zich groen en stil voor ons uitstrekt. Onderweg komen we een bord tegen dat ons waarschuwt voor beren op de weg. Dat is weer eens wat anders dan koeien. Rijden naar Santiago de Compostela via deze kronkelende binnenweg is ook een kunst. Als we het bord ‘Galicië’ zien, nemen we met weemoed afscheid van Asturië dat ons bekoorde.
We rijden via Lugo, de hoofdstad van Galicië, waar we een lunchstop maken. We parkeren de auto buiten de Romeinse stadsmuren. In dit deel van de stad zien we alleen saaie flats staan. Als een moderne muur omringen ze het oude stadsdeel. Door verschillende poorten kun je de stad binnen lopen. Lugo komt relaxt over met het uitgebreide voetgangersgebied en de vele terrasjes maar we zijn blij dat we hier geen twee nachten hebben geboekt. Daarvoor rijden we door naar Santiago de Compostela. De route gaat nu over een snelweg en dat rijdt snel door. Onderweg zien we veel wandelaars, die de pelgrimsroute lopen. Als ze kunnen aantonen door middel van stempels in een speciaal paspoort dat ze minimaal honderd kilometer erop hebben zitten, krijgen ze in Santiago een schelp. Per jaar schijnen pakweg 250.000 mensen (een deel van) de route te lopen. Respect!
Nadat wij de auto bij het hotel in de garage hebben gezet, zoeken we een terrasje op. Dat is heel fijn 😊. Het is druk in de stad. Op het plein bij de kathedraal is het zelfs dringen. We moeten morgenochtend maar vroeg terug om dit monument te bezoeken. Op het terras krijg ik van mijn collega Ayse goed nieuws over een project. We hebben iets te vieren vanavond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten