Met enige spijt vertrokken we gisteren uit Ingonish Beach (Keltic Lodge resort) met een strak blauwe lucht en zon. Eindelijk een T-shirt aan en een korte broek! Wat was het hier heerlijk. Dit dorpje bevindt zich aan de oostelijke kant van Cape Breton Island op Nova Scotia. Het is me nog niet gelukt de naam van dit deel van Canada goed uit te spreken. Een kwart van de bevolking hier komt oorspronkelijk uit Schotland, dus het klinkt als ‘noofschootsie’. De namen van de plaatsen staan vermeld in het Engels en in het Keltisch, een taal en cultuur die ze koesteren.
Het is hier prachtig, een woeste kust, dennenbossen en een merkbare schone lucht. Zelfs de weg is schitterend, met haarspeldbochten en vergezichten over de Atlantische Oceaan.
Dit is de Cabot Trail, een 300 km lange weg die om het noordelijke puntje van dit eiland gaat. Onderweg zouden we stoppen om de Skyline trail te lopen, een circa 7 km lange wandeltocht die met superlatieven werd omschreven. Als je deze trail niet liep, had je de Cabot Trail niet gezien.
Tijdens de autorit sloegen af en toe flarden mist over de weg. De bergen van de Cape Breton Highlands National Park naast ons waren soms niet meer te zien. Langzaam maar zeker verdween de zon, de temperatuurmeter in de auto gaf aan dat die 21 graden snel kelderde. Op de parkeerplaats bij de Skyline trail was het druk. Het was wel even wennen om zo’n mooie wandeltocht te beginnen in de drukte. Wat mij ook tegenviel, was dat er een breed pad was aangelegd en soms zelfs met houten planken. Het is toch veel leuker om je een weg te banen door het bos en uit te moeten kijken voor boomwortels en varens die tegen je achterligger aanzwiepen.
We kwamen bij het eerste uitkijkpunt. Er was een behoorlijke diepte voor ons, maar echt wat zien, nee. Verder dan maar. Het gekke is dat we toch de hele tocht hebben gewandeld, zelfs de afslagen naar elk uitkijkpunt namen. Marco voelde instinctief dat hij bij een afgrond stond maar de hele omgeving was in een dikke mist gehuld.
We zagen alleen dat verdomde pad. In de beschrijving stond dat we elanden konden tegenkomen, lynxen, beren maar ook die lieten zich niet zien. Het was wel fijn een stuk te lopen. We kijken thuis nog wel eens naar foto’s van deze beroemde trail.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten