Bu Batik VI

Na twee enerverende dagen hadden we woensdag zowaar een vrije dag waarin we gewoon toerist in Ruteng konden zijn. Vanuit de reisorganisatie Go Indo van dochter en schoonzoon was een fietstocht georganiseerd. We konden kiezen om twee of vier uur te gaan fietsen. Ruteng ligt in een heuvelachtig gebied en we vreesden de vele steile wegen omhoog. Sinds de fietstocht weet ik trouwens dat je een steile weg naar beneden ook niet moet onderschatten, mijn hemel wat is dat eng. Onze fietsinstructeur die dag was Yogi. Hij was ook op de bruiloft, in een net pak. Ik herkende hem nauwelijks die ochtend. Helemaal in stijl had hij een origineel fietsshirt aangetrokken. Met helm op, lange mouwen en zwarte handschoenen zag hij er uit alsof hij aan de Tour de France voor mountainbikers meedeed.

Eerst kregen we instructies over de werking van de verschillende versnellingen die een mountainbike heeft. De zon scheen, het was nog redelijk koel zo vroeg in de ochtend, dus we gingen snel op pad. Het is heel leuk om een onbekende stad op de fiets te verkennen. Je kijkt toch anders om je heen, dan wanneer je in een auto zit. Dat heb je lopend ook, alleen kom je met een fiets natuurlijk veel verder. De zus en één van de drie broers van de bruidegom gingen ook mee op deze excursie. Volgens mij was het de eerste keer dat ze op een fiets zaten.

Al eerder heb ik geschreven over het verkeer in Indonesië: dat het een soort symbiotisch, vloeiend geheel lijkt. Als een verkeersdeelnemer van rechts komt, wijken de anderen op die route allemaal een beetje naar links, zodat de ander kan invoegen. Mensen blijven niet stug op de eigen baan rijden omdat ze daartoe recht hebben, maar iedereen houdt een beetje rekening met elkaar. Daar kun je met verwondering vanaf de stoep naar kijken maar er deel van uit maken en dan nog wel kwetsbaar op een fiets, is andere koek.

De steile wegen waren een andere uitdaging. Het bleek ook niet gemakkelijk om op een vreemde fiets de versnellingen goed te gebruiken. Het is heel vervelend als je met je klim naar boven bezig bent en je gaat per ongeluk in een zware versnelling, weet ik nu. En het verkeer rijdt aan de linkerkant! Kortom, het was hartstikke leuk en de omgeving was ongelooflijk mooi. In reisgidsen staat vermeld dat de omgeving rondom Ruteng tot de mooiste van Flores behoort en dat verbaast me niets. Net buiten de stad rij je een weelderige groene omgeving in. Bananenbomen, bamboebossen en rijstvelden zo ver het oog reikt. De bergen en een vulkaan zijn een prachtig decor.

Na bijna drie uur fietsen, waarbij we af en toe stopten bij een uitkijkpunt of om even de dorst te lessen, zat de excursie erop en leverden we de mountainbikes in. Voor nog geen honderd euro in totaal hadden we met zijn zevenen een topochtend. Op de veranda van het huis waar we die ochtend waren gestart, kregen we thee met heerlijke snacks aangeboden. Een soort sigaar waarin banaan met chocolade verwerkt was, een koek van kacang hijau (een soort groene boon) en een cakeje met kokos en banaan, verpakt in een palmblad.

We konden van de inspanning die ochtend allemaal geen pap meer zeggen maar toen er een oom bij ons kwam zitten met een gitaar, zongen we allen uit volle borst mee. Ondertussen kwam de moesson met bakken uit de hemel. Het was als een scene uit een film. Een nicht van de bruidegom verraste met een geweldige stem en ik galmde de refreinen mee. Moest ik morgen echt alweer weg?