Sophia Corona is deze week Batik Bu. Zaterdag ben ik vertrokken naar Indonesië voor zes dagen; mijn workations in Florence duurden vaak langer. Maar als je moet kiezen tussen niet gaan of maar voor zes dagen, lijkt het antwoord me simpel. Bovendien ga ik Nina en Faldy bezoeken op Flores. Ze zullen het niet fijn vinden dat ik het verklap: ze gaan trouwen! En hou een moeder maar eens tegen als haar dochter gaat trouwen.
tempel of moskee. Daarna kun je pas wettelijk huwen. Dinsdag aanstaande trouwen ze in de
kathedraal van Ruteng. Dit is voor hen dus hun ‘promise wedding’. In 2024 vieren ze hun bruiloft met
alle toeters en bellen. Vrienden en familie, wees gerust, de uitnodiging komt op tijd.
Ruteng is een plaats zo groot als Schiedam. Ruteng is de plaats waar Faldy’s familie woont, ongeveer
vier uur rijden met de auto vanaf Labuan Bajo. Op een reis met vriendin Susan op Flores reden we die weg ook met gids
Rino – ik kan hem hartelijk aanbevelen, zie Instagram flores.rinolelo, als je een chauffeur en/of gids
zoekt. Na een dag rijden, slalommend om de bergen, vroeg hij met een vette glimlach of we enig idee
hadden hoeveel bochten we die dag hadden gemaakt. We hebben echt serieus nog even in
gedachten zitten tellen en deden uiteindelijk maar een gok: ‘Driehonderd en twintig?’. ‘Nee, één
linker bocht en een rechter bocht’, schaterde Rino..
Dus even voor de goede orde, na een vlucht Amsterdam – Jakarta, een vlucht Jakarta – Labuan Bajo van dik drie uur, zit ik vanmiddag dus ook nog vier uur in een auto. Ruteng ligt oostelijk ten opzichte van de toeristenplaats Labuan Bajo, in de provincie Manggarai. Omdat de stad in de bergen ligt, is het daar koeler dan aan de kust. Ik was gewaarschuwd door Nina om warme kleding mee te nemen voor de koude avonden. Dat heeft ze zo vaak gezegd dat ik in het vliegtuig besefte dat ik alleen maar lange broeken en shirts met lange mouwen heb meegenomen in plaats van tropenkleding!
In Ruteng slaap ik in het nonnenklooster. De kamers zijn zoals je verwacht van een klooster, sober met alleen een kruis aan de muur. Nina zou de komende nachten ook daar slapen. Ik verheug me op de avonden daar wanneer ik alleen met mijn dochter kan praten. Fijn! Ik zal ook blij zijn als ik mijn koffer kan legen in Ruteng. Die zit vol met spullen voor Nina en Faldy, variërend van kleding tot een fles limoncello en damesverzorging, zal ik maar zeggen.
Wel, ik ga eens kijken of het vliegtuig naar Labuan Bajo al toegankelijk is voor de passagiers. Selamat siang!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten