Na Coimbra staan we voor de keus om naar Sintra of naar Evora te gaan. We hebben namelijk nog maar twee overnachtingen voor de boeg eer we auto moeten inleveren in Lissabon. De keus valt op Sintra omdat dit aan het natuurgebied Serra de Sintra grenst. We merken altijd dat we veel energie halen uit een wandeling in de natuur. Onderweg vragen we ons dan af waarom we niet gewoon op een terras gaan zitten maar het afzien geeft ook veel voldoening gek genoeg.
In Sintra logeren we bij Piela’s Hospedaria, aan het begin van de winkelstraat die naar de oude stad leidt. Onze gastheer verwelkomt ons hartelijk. We mogen een kamer kiezen van hem. Als we later op zijn terras wat drinken, schenkt hij voor mij een glaasje Ginja in. “Probeer het eens, het is een echt Portugees aperitief.” Ginja is een kersenlikeur en het smaakt heel lekker maar ik sla af – het is net middag en dan hakt zo’n drankje erin. We willen die middag het stadje gaan bekijken. Sintra is een soort lintbebouwing, met een nieuw en oud gedeelte. In de oude stad verbazen we ons erover hoe mooi de gebouwen hier zijn. Later lezen we dat de adel en rijkelui uit Lissabon hier hun uitstulpje hadden en misschien nog steeds wel hebben. De panden zijn onderhouden in Sintra; in tegenstelling tot de andere steden die we hebben bezocht en die vaak een verloederde indruk geven.
Op internet zoeken we die avond een wandeling uit in de Serra de Sintra via www.komoot.nl. Behalve door het bos leidt de wandeling ‘Cruz Alta’ ook langs een Moors fort en een kasteel. Als we vanuit het stadje het pad naar het bos inslaan, worden we gewaarschuwd. Een van de tuktuks-rijders die toeristen naar de top van de berg brengen (en terug) wijst op zijn voertuig. “Ik kan jullie naar het fort brengen; het is veel te ver om te lopen”, stelt hij in het Engels. Je bent viefe (zonnige, sassy, sweet sixty) zestiger of niet, he!
In het bos zien we helemaal niemand. Het subtropische klimaat hier heeft een weelderige groene omgeving gecreëerd met veel varens, palmbomen en bloemen. Er is ditmaal weliswaar een pad maar ook hier glijden we soms weg over de stoffige, steile weg en hoppen van steen naar steen. Bovenop de heuvel is het Castelo dos Mouros, de resten van een kasteel uit de Moorse tijd (tot circa 1100). In een kapel geeft een filmpje heel goed aan hoe het hier er vroeger moet hebben uitgezien. Later kijken we heel anders naar de gaten in de rotsen, waar mensen vroeger hun voorraad bewaarden.
De wandeling vervolgt door een park naar het Palacio Nacional de Pena. Ook dit kasteel rijst uit boven de bossen. Van verre zie je al de rode en gele torens. Als we de toegangskaarten kopen, vertelt de kassière dat er voorheen circa 6.000 bezoekers op een dag kwamen. Nu halen ze er op een dag in het weekeinde net 1.000. Met taxi’s, tuktuks en zelfs met een lijnbus arriveren de andere bezoekers; wij wrijven het zweet uit onze ogen en gaan met bibberende benen (van het klimmen) de kasteelpoort door. Ik heb net het gevoel alsof we De Efteling binnengaan. Het kasteel zou er niet misstaan! Een architect zal het paleis waarschijnlijk afschuwelijk vinden, zoveel stijlen zijn erin verwerkt maar ik vind het wel een heel romantisch geheel met die tierelantijnen en frutsels. Het uitzicht is ook fantastisch. Binnen krijg je een beeld van hoe de adel destijds leefde. Ik vind de gigantische keuken erg mooi.
Via een mooi aangelegde tuin met vijverpartij gaan we terug naar Sintra. Bijna bovenaan hebben we een stukje twee keer gelopen per ongeluk. Op de weg terug komen we daar weer aan. Maar ik weiger het stuk voor de derde keer te lopen. Er is ook een doorgaande weg en volgens mij komen we bij de volgende bocht bij een kruising waar we de route door het bos weer kunnen oppakken. Bovendien kunnen mijn knieën het afdalen via die route, over rotsen en gladde paden, niet meer aan. Eigenwijs begin ik aan de weg met vele bochten naar beneden. Natuurlijk kunnen we de oorspronkelijke route niet makkelijk meer oppakken, maar deze weg loopt wel gemakkelijker. Uiteindelijk hebben we overigens meer kilometers gelopen dan de wandeling (ruim 10 km) aangaf.
Die namiddag zien we vanaf het terras bij Piela’s Hospedaria het Moorse fort in flarden mist boven Sintra uittorenen. We kunnen geen pap meer zeggen maar het was een superdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten