We sluiten onze vakantie af met een bruiloft in Italië. Met de auto van de bruidegom rijden we nu door de heuvels van Piemonte in plaats van die bij de Douro. En het is heerlijk. Omdat het feest pas zondag is, rijden we rustig naar onze Bed & Breakfast La Cascina Grossa in Alessandria. Van Oscar krijgen we nog enkele tips en hij weet precies welke bezienswaardigheden hij moet noemen haha. Zo staan we al om elf uur ’s ochtends voor het hek van de Distilleria Mazzetti di Altavilla.
Gelukkig is er een Engelssprekende manager aanwezig die ons wil rondleiden. Mazzetti is bekend om de grappa. Als je het niet kent, moet je het eens proeven, zeker na een maaltijd. Maar Mazzetti maakt inmiddels ook brandy, gin, zelfs balsamico azijn. Al snel zijn Marco en de gids verwikkeld in een gesprek over stoken, produceren en ‘angel share’ en lees ik de brochure maar. Het is bijzonder om te ervaren dat zo’n 1.100 kilometer verderop op (bijna) dezelfde manier alcohol wordt gemaakt als in Schiedam.
Na de rondleiding – we hebben af en toe ook geproefd natuurlijk – besluiten we eerst maar iets te eten, flink wat water erbij te drinken. Altavilla is een gehucht maar er blijkt een verborgen parel te zitten: ristorante Mister Barbera. Het is dat een reclamebord ons hierop wees want het pand ziet er niet uitnodigend uit. Er staan alleen een paar plastic stoeltjes tegenover de deur. Als ik een vliegengordijn opzij schuif, zie ik een paar tafeltjes staan en er zit een stel te eten. Het restaurant is toch geopend!
Madame Barbera, denk ik, vertelt ons wat er op het menu staat. Ze noemt verschillende gerechten en we denken dat we kunnen kiezen. Vanavond hebben we een pre-bruiloftsdiner dus we willen iets kleins eten, en kiezen een salade. Dan gaat alles volgens een eigen ritme. We krijgen achtereenvolgens een bordje met bruschetta met avocado, tomaat en ei en een bordje met vleeswaren opgediend, gevolgd door een quarktaartje met peper (heel bijzonder), een salade met pecorinikaas, peer en uiteindelijk een bordje pasta. We slaan het dessert over, we moeten ergens inleveren. Heel tevreden stappen we weer in de auto, vanavond zien we wel weer.
Het etentje met enkele vrienden waarvoor we ook zijn uitgenodigd, vindt plaats op drie kilometer afstand van de B&B. We besluiten met een taxi ernaar toe te gaan. De wegen zijn nauwelijks verlicht en we moeten vooral langs een provinciale weg lopen. De huisbaas regelt echter dat een kennis ons brengt. Super. Alle bruiloftsgasten moesten vooraf een soort Covid-paspoort overhandigen. Toch houden we ons mondkapje op en houden afstand. Als we kennismaken met de ouders van Marta, steekt mama haar hand uit. Dat is een moeilijk moment, heel gek, kun je die nu gewoon drukken? Even later maak ik toch mijn handen schoon voor de zekerheid. Het etentje is heel geslaagd. Het bruidspaar zit tevreden te kijken naar alle tafeltjes met vrienden en familie die voor hen gekomen zijn. Wij zitten met een Italiaans/Russisch stel dat Engels spreekt. Hij is als ontwerper net voor zichzelf begonnen en heeft al een prijs binnengehaald voor ontwerp van een modezaak. Zij probeert in te burgeren en een eigen leven op te bouwen door onder andere zich te bekwamen in moderne dans. Interessant!
Om een uur of elf nemen we afscheid. We hebben nog een half uur lopen voor de boeg. Als we op de kruising aankomen, zien we auto’s voorbij flitsen op die onverlichte provinciale weg. Er is ook geen pad ernaast waarop we kunnen lopen. Wat nu? Er stopt een wagen naast ons, met het Italiaanse/Russische stel. Of we een lift willen? Zo zie je maar weer. Morgen rijden we wel zelf naar de trouwlocatie, een kwartiertje verderop. We hebben een afspraak: zondag 11.00 uur in de kerk Chiesa di San Michele Arcangelo in Piovera!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten