Koude dure koffie

Ken je het gevoel dat je al een hele tijd weg bent maar in werkelijkheid gaat het nog maar om een paar dagen? Na twee nachten Riposto zijn we gisteren verder gereden naar Cefalu met een tussenstop in Taormina. Een leuk stadje maar wel toeristisch. Het was ook een hele toer om de auto te parkeren. De ene parkeerplaats was piepklein en we moesten de sleutel van de auto achterlaten. De auto’s stonden op dat piepkleine terrein namelijk zo dicht op elkaar dat alleen de jongeman achter de balie de auto’s uit het parkeervak kon halen. De andere parkeerplaats bleek een oprit te hebben als een slakkenhuis, waar we met het angstzweet in de handen naar de muur naast ons zaten te kijken op weg naar boven.

Eenmaal in het stadje kon je je als toerist zo in de stroom mensen laten meevoeren richting het centrum. We besloten eerst een kop koffie te gaan drinken. Het Grand Hotel zag er goed uit. Ik riep nog uit dat Ilja Leonard Pfeijffer hier zeker ook op een terras zou kunnen zitten. Ik heb altijd het idee van die man dat hij alleen maar dure restaurants frequenteert. Toen een man in livrei de deur opende voor ons en vroeg of hij kon helpen, had ik het natuurlijk al kunnen weten. Op de menukaart was de goedkoopste koffie, een espresso, acht euro. Je had vanaf het terras een geweldig uitzicht over de baai. Dat wel.

Het was jammer dat onze koffie bijna koud was, ik kon die niet eens lauw noemen. Voor tien euro wil ik wel een goede latte macchiato tenslotte. Gelukkig nam de serveerster de koffies zonder morren gelijk mee en kwam even later terug met nieuwe, warme koffie. Ondertussen hadden we op internet gekeken hoeveel je hier voor een overnachting moest betalen: ruim 2.000 euro. Eigenlijk had ik spijt dat we niet gelijk zijn vertrokken nadat we de schandalig hoge prijzen hadden gezien. De bediening was arrogant, de koffie niet eens lekker. In een lokale bar waren we waarschijnlijk ook hartelijker ontvangen dan in dat Grand Hotel.

Enfin, we besloten dat toeristische Taormina achter ons te laten en door te rijden naar Cefalu, dwars door een bergachtig nationaal park dat zich rechts aan de noordkant van het eiland bevindt. Prachtig! Het komt wel aan op stuurmanskunst want de wegen zijn supersmal en vol met haarspeldbochten. Onderweg zagen we wat schapen en een paar ezels; ik vraag me soms af waar de dieren zijn op Sicilië. Ik zou hier in de bergen roofvogels verwachten, wilde geiten of hoe heten die beesten, maar niets van dat al. Toch maar eens wat lezen over dit eiland de volgende keer voor ik op reis ga!