Zwoegen, zweten en genieten in de jungle

We worden wakker door een bons op het dak van onze kamer. En nog een roffel er achteraan. Een luid gekrijs volgt. Wanneer Marco uit het raam kijkt, ziet hij een groep Thomas Leaf-apen elkaar achterna zitten in de tuin van onze lodge. Later zitten er enkele apen op de reling van het balkon. De avond ervoor had ik mijn schoenen buiten gezet, net als het plastic tasje waarin ik ze bewaar. Ze stinken namelijk nogal na de diverse wandelingen door modder, regen en alleen door ze goed te verpakken kan ik ze meenemen in mijn koffer. Een aap heeft het tasje gepakt, schudt het eens uit en steekt zijn hoofd erin. ‘Monjet!’ horen we roepen. De werknemers van ecolodge Bukit Lawang in het nationale park Leuser zijn eraan gewend om ’s ochtends eerst de apen te verjagen. Voor ons is het vreselijk leuk om te zien.

In Medan hebben we een chauffeur met auto gehuurd om ons naar Bukit Lawang te brengen. Dat ligt ongeveer 85 kilometer verwijderd van Medan, maar het kost ons bijna vier uur. De vele vrachtwagens van de palmolieplantages zorgen voor veel oponthoud op de weg. De zwaarbeladen trucks zijn er waarschijnlijk ook debet aan dat de weg stuk gereden wordt. Voortdurend rijdt onze chauffeur slalommend over de weg om de kuilen te ontwijken. Maar dan zijn we er. De auto stopt voor een hangbrug over de rivier die naar de lodge leidt. Vier personen tegelijk mogen er op de brug, lezen we op een bord. De wiebelende brug is het enige dat nog hetzelfde is; zo’n tien jaar geleden ben ik hier ook geweest met het gezin. De lodge is compleet vernieuwd. Iemand heeft hier heel goede zaken gedaan.

Met een gids maken we een afspraak voor een trekking de volgende dag van zes uur. “Ik hoop dat we orang oetans zien, maar ik kan geen garantie geven”, zegt Didi, onze gids. Hij is 26 jaar en heeft het vak geleerd van zijn oom. Die is inmiddels gepensioneerd. “Hij is al oud. Het lopen door de jungle in de warmte is te vermoeiend voor hem.” Oeps, de oom blijkt 50 te zijn. Didi heeft goed opgelet. Soms wijst hij op een boom of een diertje en vertelt bijzonderheden erover. Al na tien minuten lopen maakt hij een klakkend geluid. En ja hoor, even later zien we een orang oetan aan komen zwaaien hoog in de bomen. 

Het is geweldig om te zien. In een dierentuin kun je deze apen weliswaar ook zien, maar wanneer je ze zo ziet in hun eigen leefomgeving, voel je je heel kwetsbaar. 

Didi heeft bananen bij zich. Hij lokt een orang oetan naar een bepaalde plek, waar de aap zich veilig voelt om naar beneden te klimmen en ik de banaan gemakkelijk kan geven. Een koel handje pakt zachtjes de banaan uit mijn hand.

Wij zweten als een otter. Als ik zie dat het nog voor tienen is, bedenk ik dat ik het zeker niet volhou tot twee uur. Mijn hemel, die klamme hitte. Gelukkig is er ook een pauze waar Didi een ananas voor ons snijdt met passievrucht als finishing touch erop. Een baviaan zal even later de resten van de ananas opeten, terwijl wij op vijf meter afstand toekijken. Vanwege de regen is de jungle glibberig. We klimmen over wortels, stenen, dalen af op een glad bladerdek. Kortom, we genieten. Voor mijn sandalen is het ‘killing’, ik weet niet of het plastic zakje de geur van de jungle later in mijn koffer tegenhoudt.

Tijdens de lunch – nasi goreng met een tomaat, komkommer, kroepoep en gebakken eitje, verpakt in een bananenblad – vertelt Didi over zijn familie. Zijn vader, een broer en zus zijn in 2003 omgekomen tijdens een vloedgolf die heel Bukit Lawang wegvaagde. Hij kon nog net zijn moeder beetpakken uit het water en meetrekken op een rots. De vloedgolf was overigens veroorzaakt doordat er veel roofbouw wordt gepleegd in Sumatra op de oorspronkelijke jungle. Bomen worden gekapt, waardoor het water vrij spel krijgt en de grond mee kan nemen. Hij vertelt zijn verhaal rustig zonder enige opsmuk. Misschien heeft de oom hem daarom onder zijn hoede genomen.

Na zes uur glibberen, zweten en zwoegen, komen we weer terug bij de ecolodge. We hebben zeker acht orang oetans gezien, een moeder met haar jong, een baviaan, een aantal Thomas Leaf-apen en termieten. Het was een geweldige dag!