Dik gekleed gaan we 's ochtends op pad naar de bushalte, 900 meter verderop. Terwijl ik mijn handschoenen uitdoe om een paar foto's te maken van Marco in het bushokje, bevangt de kou me opeens. Ik word misselijk en de kou doet gewoon pijn aan mijn hoofd. De rest zit wel goed verpakt. Ik trek het kolletje maar over mijn hele hoofd heen en duik diep in mijn capuchon. Tjonge, dit is wel even wennen!
In Ruka krijgt Marco bijna 2 uur privéles van skilerares Laura. Ik maak nog een foto en duik dan het eerste de beste cafetaria in bij de piste. Vanachter het raam volg ik Marco's vorderingen. Ik weet nog van mijn eerste lessen dat de heuvel waarop je start in het begin enorm hoog lijkt, maar dat je er later om lacht. Ik zie Marco netjes de eerste bochten maken. De twee dagen Winterberg zitten er nog goed in. Marco vond het skiën toen erg leuk maar hij had behoorlijk last van zijn enkel. Ook later dit jaar nog. Zo erg, dat ik een tijdje terug enigszins weemoedig bedacht dat de skiperiode voor mij voorbij was. Ik heb heerlijke jaren geskied met Conny, Margo, Marijke, Mieke, Marty en later ook met Sylvia. Daarna vond ik het fantastisch om te zien hoe Boris en Nina genoten van de sneeuw en van de wintersport. Samen met mijn moeder heb ik menig traantje langs de piste gelaten om de capriolen van die twee. Maar na het proefweekendje van Marco en mij besefte ik dat het skiën voor mij wel een gesloten hoofdstuk zou zijn. Ik had bijna mijn wintersportspullen bij het oud vuil gezet!
Omdat ik niet wist of Marco nog last zou hebben van zijn enkel, had ik nog geen ski's gehuurd. Wie weet vond hij het gewoon wel helemaal niks. Maar toen hij terug kwam na de les en ik die brede grijns zag, wist ik wel beter. En even later zoefden we samen de eerste helling af. Nou ja, wel in pflug, pizzapuntje. Voor mij betekende het heel veel: voor het eerst kon ik samen met de man van wie ik hou, de berg af skiën! Daar moet je blijkbaar 55 voor worden haha.
Het was heerlijk. De sneeuw was super en op de piste was het rustig. Ideaal dus. Het is wel bizar om bovenop de berg opeens een gigantische maan te zien. Om 14 uur ski je ook eigenlijk in het donker weer. Na een plaatselijke borrel in het dorp was het tijd om met de bus terug naar het hotel te gaan.
Tijd om om te kleden was er trouwens niet. We konden nog wat eten maar toen stond de bus al klaar voor ons volgende uitje: snowshoe-hicking to the northern light. De bus zette onze groep af bij het nationale park een paar kilometer verderop en onder leiding van een gids, liepen we een berg op. De sneeuwschoenen onder. Hierdoor zak je niet weg in dat immens pak sneeuw wat er ligt. Met een lichtje op ons hoofd als een mijnwerker, vonden we onze weg door het bos.
De omgeving was onwerkelijk. De bomen dragen volgens de gids soms duizend kilo sneeuw op hun takken. Het is ook gevaarlijk om erin te schudden, dus grapjes uithalen met degene die achter je liep was niet aan te raden.
Bovenop de berg zou de kans groot zijn om het Noorderlicht te zien. De gids maakte een vuur om een bessenthee te koken. Wij hebben vooral verwonderd om ons heen gekeken naar het landschap met die vreemde gevormde obstakels erin en af en toe naar de lucht natuurlijk. Helaas was het bewolkt en hebben we geen spoor kunnen ontdekken van het Noorderlicht. Het schijnt echt ongelooflijk mooi te zijn. Sommige van ons hebben een app op hun telefoon waarmee ze de intensiteit van het Noorderlicht in de gaten kunnen houden.
Tot nu toe was de lucht steeds dicht, zelfs al gaf de app aan dat het een 9 was die avond, dan nog zouden we geen glimp ervan opvangen. De gids vertelde dat een fotograaf eens naar die plek wilde om een bepaalde ster te fotograferen. Alle apparatuur stond opgesteld en de foto kon worden genomen, maar de fotograaf begon te mopperen omdat hij dacht dat het bewolkt was. Bleek het Noorderlicht als een wit gordijn te zijn op dat moment! Later kleurde het groen en blauw en wapperde het alle kanten op. Het kan dus in allerlei vormen en kleuren voorkomen.
Hoewel we geen spoor hebben ontdekt in de lucht, was de wandeling heel bijzonder. Sneeuwschoenen, ski's en gisteren langlaufski's: we hebben al vele soorten schoeisel aangehad deze dagen. Morgen gaan we naar een restaurant een stuk verderop op voor het Kerstdiner met 'kick sledges'. Geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen! Ik neem mijn jurk en hakken mee in de rugzak die avond en trek mijn winteroverall maar aan. Die heb ik hier de eerste dag gekregen, samen met laarzen, sokken, wanten en een bivakmuts. De overall is zo groot dat die gewoon over je kleding aan kan. Het heeft ons warm gehouden op de slee tijdens de huskytocht en 's avonds op de snowmobile. Mijn hemel, ik zei nog wel thuis dat dit een rustige vakantie zou zijn maar wat hebben we al veel gedaan!
Momenteel zitten we in het huis een beetje te lezen, praten, kortom te relaxen. Het is Kerstavond. Fijne kerst gewenst allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten