Gelukkig maar want in Marrakech heb je die houding absoluut nodig. Wat een hectische stad is dit. Het is dat ik Jakarta een geweldige stad vind; Marrakech staat wat chaos betreft nu op nummer twee.
Zodra de je stilte van de ryad met de deur achter je dicht trekt komt de stad vol op je terecht (right in your face). Overal mensen, fietsen, auto's, ezels, paarden en vooral brommers. Midden in de souk het ideale vervoermiddel om dwars door de menigte heen te gaan, tegenliggers te omzeilen en toeterend de hoek om te gaan de gok te wagen om maar niemand tegen te komen.
Ik geniet met volle teugen van de geur van benzine in de smalle straten, de rook die uit de uitlaten komt en de straten en steegjes in een blauwe wolk zetten. Tesamen met de kruiden, het brood, de diverse zeepjes die je hier kunt kopen een wonderlijke combinatie.
De mensen zijn aardig, net zoals in indonesie zien ze jou als een grote zak met geld waar ze aan kunnen verdienen en vanuit hun oogpunt terrecht: Het gemiddelde maandinkomen in Marroko van de middenklasse ligt gemiddeld tussen 300 en 600 euro. Die zie je echt niet in de souk.
Net als in indonesië zie je overal kinderen, in een groepje, alleen scharrelend of nog onder moeders rok, snel gewend aan de hectiek en het gevaar van alledag. Ook zij proberen een paar dirhams van je te af te troggellen door je de weg te wijzen, ook zij kopen in de vele kleine winkeltjes snoepgoed in een plastic zakje. Het is eigenlijk overal hetzelfde.
Dat maakt dat je al snel vertrouwd raakt met een vreemde omgeving, het is zaak van je eigen kracht en ervaring uit te gaan, je gezonde verstand te gebruiken maar vooral om je open te blijven stellen voor nieuwe culturen. Het maakt je, wat mij betreft, zoveel rijker en 'van de wereld'. En uiteindelijk is iedereen van de wereld en de wereld is van iedereen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten