Waar vieren we Oud & Nieuw?
Deze vraag hadden we ons zelf al voor het vertrek naar Australië gesteld. In Sydney, zou het antwoord natuurlijk moeten zijn. Het vuurwerk is schitterend als decor van The Opera House. Er is niet voor niets 7 ton vuurwerk de lucht ingegaan, meldde het radiostation later. Het was een optie om de auto in the Blue Mountains te laten staan en - zoals zo veel toeristen doen - met de trein in 2 uur tijd naar Sydney te gaan die avond. Voor Australiërs is het nu zomervakantie en dat merkten we al aan de drukte bij The Blue Mountains. De campings waren vol.
We reden in een soort file de campings daar af. Weliswaar noodgedwongen kampeerden we op een vrije camping. Geen water, geen electriciteit, geen voorzieningen maar ook geen kosten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik al veel eerder vrij had willen kamperen. Het leek me avontuurlijk, spannend, één met de natuur. En dat zal het ook wel zijn als je een plek rustig kunt uitzoeken. Dan kies je voor een stille schaduwrijke plek langs een riviertje. In blinde paniek, want het was al aan het einde van de middag, reden we door het nationale park. Een kronkelig weggetje, nauwelijks breed genoeg voor één wagen. Prachtige natuur, dat wel. Varens, kreekjes, papegaaien die over de auto heen scheren. Daar was een open plek.
Er stonden al twee tenten en een camper. Er was zelfs een toilet (toiletpot met open gat eronder, zodat je de klep onmiddellijk moet sluiten na het plassen vanwege de bijtende geur). Het leek ideaal. We hadden veel ruimte om ons heen. Totdat een bus met een stel jonge Fransen pal naast ons parkeerde, net zoals ze op het strand altijd hun badlaken naast die van jou uitspreiden. Enfin, binnen de kortste keren stond het hele idyllische plekje vol met campers. 's Nachts plassen in een donker bos is ook niet alles. Zo kwam het dat we de volgende morgen snel inpakten, de mooie bosweg terug naar de bewoonde wereld reden en een riant ontbijt in een gezellige bakery namen. Om dat nog twee dagen vol te houden voor het vuurwerk in Sydney was geen doen, dat begrijp je.
Op naar Hunter Valley
Op naar the Hunter Valley dus, de beroemde wijnstreek net boven Sydney. We ontdekten dat Australië in deze regio niet alleen wijngronden heeft.
Op talloze plekken staan groteske fabrieken bij kolenmijnen. Langs de weg staan volop protestborden tegen de mijnindustrie. Dit is het achterland van Newcastle, de industriestad aan de zee 150 km verderop. Gelukkig vonden we aan de voet van een berg een camping. Toiletten, wastafels, een barbecue-plaats, douches! In het plaatsje Sandy Hollow besloten we Oud & Nieuw te vieren.
Oudejaarsavond in Sandy Hollow
In het Tourist hotel aan de overkant van de camping zou op Oudejaarsavond een band spelen. We waren welkom. Althans, dat dacht ik begrepen te hebben van die bushmen die buiten aan een tafel een biertje dronken en in een taal die in de verte iets weg had van Engels, ons aanspraken. Tjonge, die mannen zagen er echt uit alsof ze weggelopen waren van de filmopnamen van The Hlllbillies.
Ken je dat programma nog uit de jaren zeventig? Om een beeld te schetsen voor degenen die deze serie niet kennen: Ongeschoren mannen in houthakkersshirt, sprieterig baardje, hoed op en puntlaarzen aan. Wel ontzettend aardig, zo kwam het tenminste op ons over. Na het eten van een geweldige steak - per jaar eet een Australiër gemiddeld 110 kilo aan vlees - trokken we een nette blouse aan en gingen op de muziek af. Vanuit een trailer, die als podium dienst deed, trad de band op. Een zeer goede gelegenheidsformatie, die zeker op Koningsdag in Nederland niet zou misstaan bij De Unie in Schiedam.
Ik werd nog ten dans gevraagd. Met onnavolgbare danspassen werd ik alle kanten op gegooid. Volgens mij had de man die middag nog geoefend met een lasso, zo draaide hij me om en om. Tel daarbij de warmte (overdag 35 graden), de wijn (9 dollar per glas!) en het late tijdstip op en je ziet me al staan zeker!
Even voor middernacht telde de band de seconden af. Happy New Year! Een vrouw, met wie ik had zitten praten, kwam naar me toe. "Marianne, darling, happy twenty fourteen", ging vergezeld van een dikke kus. Een tikkie aangeschoten maar immens tevreden zochten we later onze camper op.
Iedereen een heel gelukkig en gezond 2014!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten