Stad van vermouth

We zijn gearriveerd in Turijn, de stad van de chocolade en van vermouth. En laat ik nu beide lekker vinden. Het schijnt dat hier rond 1800 een aantal ondernemingen zijn gestart met de productie van dit bittere aperitief, zoals Carpano en Martini. In Schiedam kijken ze me soms vreemd aan als ik een vermouth met ijs bestel. Voor zover ik weet, hebben alleen de uitbaters van restaurant Oniria en brasserie De Eenling vermouth in hun collectie. Marnix heeft zelfs verschillende merken in zijn bar staan.

Pure chocolade erbij
In Turijn, de bakermat van de vermouth, moet een glaasje geen enkel probleem zijn, dacht ik. Zo kozen we gisteren aan het einde van de dag een leuk terras uit in hartje Turijn. Een serveerster van pakweg zestien jaar hielp ons. “Wàt wilt u drinken? Dat hebben we niet.” Ik zei vervolgens iets in de orde van ‘Nu breekt mijn klomp’ in het Engels tegen haar. Zij vroeg een oudere collega erbij. Hij somde vervolgens allerlei soorten vermouth op. Ik heb het aan hem gelaten om een keus te maken want de merken zeiden mij niets. Op de rekening later zag ik dat het een ‘Bèrto’ betrof. Ik kreeg er ook twee stukjes pure chocolade bij en een schijfje gedroogde sinaasappel. Het biertje van Marco stak er maar schraal bij af.

Fles Bobby’s

Binnen in de bar stonden de flessen op een rijtje. Aan de muur hingen oude reclameposters van vermouth. Opeens ontdekten we daar ook een fles Bobby’s Gin (naast een fles Bols jenever!). Gek is het dat we ons dan trots voelen. Een gin uit Schiedam staat tussen alle wereldmerken in de vierde stad van Italië. Bij een inspirerende lezing onlangs van Jennifer de Jong, exportmanager bij Bobby’s Gin, vertelde zij dat het merk inmiddels in meer dan 45 landen verkrijgbaar is. Ik denk dat de serveerster daar geen toelichting voor hoeft. Een gin tonic is ‘in’; vermouth drinken alleen viefe reizigers waarschijnlijk. Ik probeer het vanavond weer!