No Worries, welcome in Australia
Kingsford Smith International Airport of Sydney Airport, is de internationale luchthaven van Sydney. www.sydneyairport.com.au . Bij aankomst is dit in ons geval de eerste kennismaking met Australie. Als je het tv programma Border Security: Australia's Front Line mag geloven wordt iedereen hier streng gecontroleerd en is elk appelpitje wat je meeneemt geheid een aanleiding om je een zware boete te geven. Eerlijk gezegd valt het allemaal best mee. Natuurlijk wordt je paspoort gecontroleerd en staan er lange rijen, maar hier is hier niet strenger of anders dan in bijvoorbeeld JFK airport in New York. Misschien ben je wel de klos als je eruitgepikt wordt en dat je alles open moet maken maar wij hebben niets gezien. Alles loopt prima. Als je door de sluizen heen ben sta je eigenlijk gelijk buiten. Er is nog een kleine hal en die leidt je zoals in elk vliegveld naar de taxi's, bussen of in ons geval naar de trein. Met een allerhartelijkst Gday mate how'sgoing en een brede glimlach worden we aan de bali welkom geheten. No worries!! We verblijven het eerste weekend in Sydney. Wat een feest!!!
Big Worries, bye bye Australia
Dit warm ontvangst staat echter in schril contrast met de nacht voor vertrek.
Omdat we zo lang mogelijk in Australie willen blijven (heb ik al gezegd wat een geweldig land dit is?, vriendelijke mensen, prachtige natuur) landen we om ongeveer 22.00 uur op Sydney na een hele dag heerlijk in Brisbane te hebben gewandeld. We hebben de ochtend daarna om 6.00 uur de vlucht met Emirates naar Amsterdam. http://www.emirates.com/nl/english/
Wat een verlaten toestand is dit vliegveld op dit tijdstip. Alle shops zijn dicht en donker. Er is niets te doen. Karretjes schots en scheef overal in de hal. We zitten wat verbaasd om ons heenkijkend het armoedige schouwspel te aanschouwen. Vervolgens komt er een (zeer vermoeiend ogenden) veiligheidsbeamte op ons af die op onverstaanbare wijze, we raden maar wat hij zegt, verteld dat een gedeelte van het vliegveld wordt afgeslotenen dat we bij de Macdonalds (gelukkig klinkt dat bijna overal hetzelfde) kunnen wachten totdat de hekken weer open gaan. Tijd om nog wat te vragen is er niet, weg is hij, waarschijnlijk op weg naar de koffie.
Sydney airport is dus na een uur of 11 volledig gesloten, hekken slaan dicht en we zitten met zeker 200 man in een gedeelte buiten het vliegveld opeen gepakt tussen de schuifdeuren van de uitgang en de trein ingang. Opgesloten in een koud, tochtig hoek. TL buizen branden fel. Geen koffieautomaat of wat dan ook, alleen een beperkt aantal slecht zittende stoeltjes.
Iedereen is vermoeid en heeft slaap.
Er wordt gelukkig op een beschaafde manier gevochten voor een stoel. Moeders met kinderen op schoot in de vreemde houdingen, zwangere vrouwen rillend van de kou, ouderen languit slapend op de koude grond. Het is een armoedig gezicht.
En ja hoor daar zijn we weer... Security... Ditmaal 3 man sterk.... Paspoort controle!!!
Kortaf, zich bewust van de macht, iedereen wakker makend, wil men de paspoorten controleren. Waarom weet niemand. Gelukkig geeft dit soort behandelingen een saamhorigheid. We halen de schouders op, lachen wat en schuiven wat op zodat iemand tussenin kan gaan zitten om zich op te warmen. Ondertussen lezen we wat of proberen hardnekkig verbinding te krijgen met het internet (zelfs de wifi verbinding is slecht op Sydney airport).
Het contrast is groot en daarom schokkend. In dit warme vriendelijke land snapt men op Sydney airport niet helemaal hoe je toeristen een echt onvergetelijke reis kan bezorgen.
Maar laat je hierdoor niet uit het veld slaan, zet door en wat blijft is een onvergetelijke herinnering aan dit prachtige continent.
No worries!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten