Op naar het Great Barrier Reef

Het Lamington National Park

We hadden net een wandeling gemaakt van dik 12 km in het Lamington National Park (op de grens van New South Wales en Queensland) toen mijn reisgenoot voorstelde de volgende dag te gaan snorkelen in het Great Barrier Reef. Onze vakantie loopt ten einde. Nog een paar dagen te gaan. Moeten we dan nog 600 km noordwaarts rijden, terwijl Brisbane, ons einddoel op 70 km afstand ligt? Steeds hadden we gezegd "Het laatste weekeinde zijn we in Brisbane." We lagen helemaal op schema. Geen gestress op om tijd te komen en de wagen in te leveren, en nu dit.

Misschien had de wandeling te veel geëist van ons. De zon brandde, het was zeker 40 graden. Gelukkig hadden we vaak beschutting van het dikke tropische regenwoud dat in het Lamington is.

Prachtige wandelingen zijn daar uitgezet, in totaal 180 km lengte aan wandelpaden, dwars door het Park dat op de Unesco-lijst van wereld-erfgoed staat. Af en toe hoorde je een catbird roepen, als een krolse kat galmde de vogel door het bos. Tot twee keer toe zagen we een dikke varaan van pakweg 30 cm vlak voor ons het bos in waggelen. De boskangaroes lieten zich niet zien (wel 's avonds op het strak geschoren gazon van de lodge in Bunna Birra). Op het eerste deel van de wandeling maakten we nog foto's, hadden we puf om het toestel te pakken en te poseren.

Nadat we bij een uitkijkpunt het bord zagen staan met de aanduiding dat we nog 7 km moesten lopen terwijl we dachten dat we weer bijna bij het begin waren, zakte de moed in onze schoenen. Tjonge, een hoofd dat uit elkaar dreigde te ploffen van de hitte, bidons die bijna leeg waren, benen die zwaar werden. Moesten we echt nog zo'n eind? Gelukkig is daar altijd nog het potje met vet, dat in ieder geval genoeg discussie oplevert voor nog eens een kilometer. En het blijkt ook heel leuk te zijn, althans ik heb me prima vermaakt, om alleen het spel te spelen van "Ik ga op reis en ik neem mee..'. Tegen beter weten in geeft mijn wandelgenoot toch een artikel dat mee kan op reis, al zal de douane bij sommige attributen vreemd hebben opgekeken! Enfin, eindelijk waren we bij het Teahouse waar ook de camping was. Een koud biertje en een Earl grey-theetje waren onze beloning.
En toen was er dus vanuit het niets de vraag of we nog gingen snorkelen in het Great Barrier Reef. Na het avondeten, iedereen bestelt bij de kassa wat degene wil eten en rekent alvast af - je krijgt een standaard met een nummer mee en het eten wordt later naar je tafel gebracht, nog even via google gekeken welke mogelijkheden er zijn om te snorkelen.

En tot waar moeten we rijden om het Great Barrier Reef te kunnen bereiiken?

Op naar het Great Barrier Reef.... helaas

Zo zaten we de volgende morgen al om 07 uur in de auto op weg naar Bundaberg, pakweg 200 km boven Brisbane. Zes uur rijden leerde ons dat de boten niet varen vanwege de hevige wind die er vandaag woeide. Dat geldt ook voor het watervliegtuig dat duikers en snokkelaars naar een eiland in het Reef zou brengen. Noppes, nada.De vrouw in de VVV van Bundaberg hielp ons erg goed. Over het algemeen staan er vrijwilligers bij de informatiepunten in de steden. Met heel veel enthousiasme helpen ze toeristen op weg. Maar welke optie zij ook opperde, geen boot, laat staan een vliegtuig.

Op weg naar Brisbane

Gelukkig zijn wij geen van beiden mensen die lang bij de pakken neerzitten. In de auto besloten we alvast weer iets naar het zuiden te rijden, richting Brisbane maar wel een plaats aan de kust te zoeken. In Brisbane is het momenteel dik 40 graden, dus een plaats aan zee lonkt. In een restaurant aan de haven van Hervey Bay, met uitzicht op Fraser Island, hebben we vervolgens heerlijk gegeten. En het leuke is dat we via onze camping morgen waarschijnlijk een tour kunnen boeken voor een trip met een boot naar een lokaal rif (Dat Great Barrier Reef houdt natuurlijk niet opeens op tenslotte). We zien wel hoe het uitpakt morgen. Voorlopig zit ik onder een fraaie sterrenhemel in een zomerjurkje dit verhaal te typen. Welterusten!