Bu Batik II

Het schema voor de komende dagen is er. Een ambitieus schema vooral omdat iedereen elke dag om negen uur ergens moet zijn. Gelukkig slaap ik in het klooster bij de nonnen, dus dan ben je ’s ochtends vroeg wel wakker. Vanmorgen viel het me op dat de Imam van de moskee aan de overkant op hetzelfde tijdstip met zijn gebed begon als de zusters met een lied. Blijkbaar is dat tijdstip van een gebed niet zo maar gekozen. Je hoort het al, ik ben een agnost en heb geen weet van dit soort religieuze gebruiken. 

Gisteravond viel ik bijna om van de slaap na meer dan dertig uur wakker te zijn. In het vliegtuig was ik alleen op de vlucht naar Labuan Bajo tien minuten in slaap gevallen. Bij het vliegveld werd ik opgehaald door chauffeur Buddi die mij samen met Nina’s vader en zijn vriendin naar Ruteng zou brengen. Gezellig toch vier uur lang met je ex en zijn nieuwe vriendin in één auto zitten. Maar het werd niet de ‘Slag om Ruteng’, zoals een vriendin later voorzichtig vroeg. Wel ben ik de hele weg van het vliegveld Labuan Bajo naar Ruteng misselijk geweest. We hadden elkaar lang niet gezien en zaten nieuwtjes uit te wisselen. Daarbij zat ik veelal omgedraaid op mijn stoel, gericht naar de achterbank waar de anderen zaten. Totdat ik heel draaierig werd en mijn maag begon op te spelen. Overigens reden Faldy’s broer Pio en een vriend ook mee. In Indonesië is het zo dat als iemand een auto en chauffeur heeft geregeld, lees gehuurd, er altijd ook kennissen van de chauffeur opduiken die vragen of ze mee mogen rijden.

Na ruim drie uur rijden zagen we van verre de lichtjes oplichten in de heuvels rondom Ruteng. Het is een middelgrote stad met nauwelijks hoogbouw, wel met een ziekenhuis en een universiteit. Het was fijn dat we er voor zeven uur arriveerden want de zon was al ondergegaan en de wegen zijn hier niet verlicht. Het zijn smalle tweebaanswegen met voortdurend bochten zodat je een tegenligger moeilijk ziet aankomen. We waren allemaal blij dat we om half zeven de poort met opschrift ‘Selamat datang’ onderdoor reden. 

Chauffeur Buddi reed ons direct naar restaurant Agape, één van de drie toeristenrestaurants in Ruteng. Daar zaten Nina, Faldy, zijn broertje Akri en zijn moeder op ons te wachten. Het was superfijn hen weer te zien. Nina en Faldy zien er beiden ontspannen uit, al zegt Faldy wel nerveus te zijn voor de grote dag. Ik vond het ook fijn een groentensoep met een kop thee naar binnen te werken; dat hielp wel voor die draaierige buik. 

Na de maaltijd schreef Faldy zijn schema voor de komende drie dagen op de achterkant van mijn vliegticket. Maandagmorgen om 9 uur moet iedereen zich in de kathedraal melden. Dan is de doorloop van de bruiloft. Even oefenen voor morgen. We gaan het zien!