In het appartement in Boedapest waar mijn reisgenoot en ik verblijven, doen we niet zo maar het licht aan. Het huis is voorzien van domotica. In iedere kamer is een tablet in de muur bevestigd en de knoppen voor het elektriciteit zijn ultra gevoelig. Je denkt dat je gewoon met de knop aan de muur het licht aan kan doen, maar dan begint de show. Alle lichten gaan voluit aan of de spotjes in het plafond branden opeens. Er is geen touw aan vast te knopen. Althans, voor ons. Waarschijnlijk zijn we te ongeduldig of raken we de knoppen ongecontroleerd aan. Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat domotica niets voor mij is.
Gisteravond had ik eindelijk het licht uit in het toilet in mijn slaapkamer. Nadat ik drie keer tevergeefs op de knop naast het toilet had geramd en vier keer de centrale bediening in mijn kamer had betast. Toen ik in bed lag, wilde ik de spotjes uitdoen met behulp van de knop direct naast mijn bed. Helaas gingen toen de lamellen buiten het raam weer omhoog. Gelukkig kreeg ik die betrekkelijk snel weer naar beneden. Wel brandde er opeens een spotje boven de deur dat ik eerder nog niet eerder had gezien. Ik liep maar weer eens naar de centrale bediening om alles op een neutrale stand te zetten.
Vanmorgen ging het best goed. Waarschijnlijk omdat ik geen licht nodig had. Nadat ik aangekleed was, ging ik naar de bediening om de lamellen omhoog te doen. Opeens zag ik dat de lamellen bij het tweede raam al helemaal omhoog waren! En ik was er al een paar keer in mijn nakie langs gelopen! Ik ben er wel klaar mee, met die domotica. En ga de stad maar in. Die is bijzonder genoeg: vandaag willen we naar het Heldenplein. Want ik vind mezelf zeker een held als we in de kamer de spotjes op een prettig niveau kunnen zetten en het licht in het toilet kan uitdoen – op een zeker moment!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten