Merry Christmas

Eerste Kerstdag

Wat een heerlijke dag! Op Eerste Kerstdag werden we wakker gemaakt door de vele witte kakatoes met gele kuif die hier rond de camping zwermen. Onze Australische buren waren al naar de ochtendmis. Gisteravond nodigden ze ons uit voor een potje kaarten. Natuurlijk gingen we bij de eerste schemering, toen hun kinderen op bed lagen, met ons campingstoeltje en een fles bubbels naar de buren. Deena en Mark waren samen met haar ouders John en (and this is mine) Rosebell naar het National Park The Grampians gegaan om daar Kerst te vieren. John leek wel enigszins op Santa Claus. Een baard, brilletje, grote buik en daarover gekleurde bretels. Het verbaasde ons niets dat hij in hun woonplaats Victor Harbour, onder Adelaide, ook vaak voor de Kerstman had gespeeld. Een excentrieke man, die na zijn pensionering bijen ging houden en aarbeien kweekte. Hij verloor telkens met kaarten trouwens. Het ging hem duidelijk meer om de sfeer en de gezelligheid dan om het winnen. Eerder die dag was hij ook al bij ons langs geweest voor een 'small talk'. We kregen subiet zijn telefoonnummer voor als we in de  buurt kwamen. Het beste was om rond het avondeten te bellen dan konden we nog mee-eten.

Het verbaast ons steeds: veel Australiërs zijn ongelooflijk open en gastvrij. Eerst kregen we een uitnodiging om de kerst door te brengen in het guesthouse van een stel op de camping in Melbourne en nu deze uitnodiging weer.

Wandeling naar The Pinnacles

Tijdens onze wandeling door het Nationale Park The Grampians vandaag werden we ook voortdurend begroet met 'Merry Christmas!'. Terwijl iedereen zich staande probeerde te houden op een miniem stukje rots dat een pad zou moeten zijn, klonk nog de hartelijke begroeting. Een waanzinnig mooie beklimming trouwens. We hadden een wandeling uitgekozen - waarom nemen wij dan toch altijd de langste overigens? - van circa tien kilometer. De tocht was echt heel goed uitgezet. Het merendeel ging over rotspartijen waarbij een pijl de juiste richting aangaf, maar soms was er ook een leuning aangebracht waaraan je je omhoog kon trekken. De beloning was een droge waterval, wat wil je met die hitte hier, maar ook een look out over Victoria valley. Wij werkten ons puffend en steunend omhoog, gelukkig dacht ik nu niet meer aan die tientallen muggenbeten op mijn benen. Mijn gezicht leek te exploderen in die brandende zon en met Nina's waarschuwingen in gedachten smeerde ik maar weer braaf mijn gezicht in met factor 30. 

Af en toe zag je een salamander wegschieten, maar veel dieren zagen we daar niet. We liepen af en toe gelijk op met een stel dat uit Maleise kwam. Zij liepen heel irritant lichtvoetig met teenslippers over die rotsen. De man sprong gewoon met zijn slippertjes hup hup naar beneden. Maar ja, zij bleken een korte route te lopen gelukkig. Bij de parkeerplaats aangekomen bleek dat we een andere afslag hadden genomen. Onze auto stond aan de andere kant van de bergkam. We waren inmiddels zo'n vier uur onderweg en hoewel we genoeg water bij ons hadden, kregen we hallucinaties van koud bier en een milkshake. (We hadden voor lunch een christmas fruit mince pie haha). Gelukkig zag ik het stel uit Maleisie weer en ja hoor zij wilden ons wel bij de juiste parkeerplaats afzetten. Er zijn overal aardige mensen! Op de camping bleek de Nederlandse eigenares - van Halls Gap Lakeside tourist park http://www.hallsgaplakeside.com/ - ook een middag vrij. Het bier en de milkshake komen nog wel een andere dag. Het kopje thee smaakte ook heerlijk. Morgen trekken we weer verder. We gaan omhoog, richting  Brisbane. Onderweg bezoeken we nog één van de goudzoekersstadjes die je hier veel hebt. Begin 1900 werd in dit gebied veel goud gevonden. Ben benieuwd. Nu eerst genieten van het kampvuur in het halve olievat dat we hebben gemaakt. 

Merry Christmas!