Bakshees, bakshees

Palmbomen, een moskee, een felouka en vooral de Nijl. Dat zie ik als ik om me heen kijk. Het is de tweede dag van de Nijlcruise die ik samen met Marija heb geboekt. We hebben nog steeds het gevoel dat we het niet echt beleven. De kamer is steeds als vanzelf opgeruimd en schoon en alle maaltijden worden geserveerd. Tot nu toe bevalt deze cruise ons uitstekend.

Vanmorgen kreeg ik tranen in mijn ogen toen de gids ons vertelde wat er nog meer op het programma staat deze week. Dat we dit zo maar kunnen doen! Vannacht lag ik maar te malen in bed omdat ik bang was dat ik zou vergeten wat we dag hadden gezien. Want dat is veel hoor. Om 07 uur stond gids Ahmed op ons te wachten. Samen met twee andere Nederlanders die hebben geboekt bij www.Egypt.nl, Conny en Walter, gingen we Luxor in. Binnen vijf minuten waren we al bij twee prachtige grote beelden die bij de Memnon-tempels staan.

Daarachter tekenden zich al de kalksteen bergen af waar zich de Vallei der Koningen bevindt. Er schijnen ongeveer 140 graven te zijn waarvan er 63 toegankelijk zijn. Niet allemaal tegelijk want om de zoveel maanden zijn er andere graven toegankelijk. Het is niet voor te stellen dat mensen 2000 jaar voor christus deze tempels en graven hebben gebouwd. Soms zijn de kleuren op de muren nog helder en lijken de hieroglyfen gisteren te zijn ingekrast.

We hebben gisteren tot een uur of twee (dus 7 uur op pad) zoveel tempels en graven gezien, dat ik nog eens moet nakijken waar we nu precies zijn geweest. (Die in Karnak was indrukwekkend) Ik dacht dat we 's middags op het zonnedek direct in een diepe slaap zouden vallen maar ik had geen rekening gehouden met de Egyptische kooplust. "Lady, lady." Ik keek over de reling en zag twee Arabieren op een bootje. Met een reuzenzwaai gooide de koopman een pakketje omhoog dat net niet in het zwembad plofte. "Lady, lady, what is your price?" Haha, onderhandelen, dat vind ik erg leuk. In Indonesie heb ik een goede leerschool gevolgd dus laat dat maar aan mij over. Met een plof volgde een tweede pakket, waarin een andere kleur tafelkleed zat, ditmaal met servetten. Met veel misbaar en veel geschreeuw over en weer kwamen we een prijs overeen. De koopman vroeg of ik niet wilde vragen of iemand anders nog iets wilde kopen. Waar ik geen erg in had tijdens het onderhandelingsspel, was dat zich een kring van belangstellenden rondom me had gevormd. Tja, een middag op het zonnedek, varend van Luxor naar Edfu, biedt zoiets een welkome onderbreking natuurlijk. 

Omdat ik geen klein geld had, wisselde ik een biljet van 50 euro bij de shop op ons schip. "Ik heb hier ook tafelkleden te koop, wat heb je ervoor betaald?" De winkelier startte gelijk de onderhandelingen over een volgende aankoop. Mijn hemel, het is waar wat je hoort en leest over Egypte: iedereen wil iets aan je verkopen. Ik kreeg trouwens alleen twee euro munten voor mijn biljet terug. Daar was de koopman niet blij mee, omdat Egyptenaren geen buitenlandse munten kunnen inwisselen voor Egyptische ponden, alleen biljetten. Het betalen was ook een belevenis. De receptionist van het schip opende een deur, die vlak boven het water en bij de boot was. We stonden op de rand waar normaal de loopplank aan wordt gekoppeld. "No, no, not outside, we have to take care for you." Ik boog me blijkbaar teveel over de rand, want de receptionist duwde me terug de deuropening in. De koopman trok zijn djellaba omhoog zodat er een groot vangnet ontstond waar we het geld in konden gooien. Blijkbaar had ik toch niet voldoende afgedongen want hij riep dat hij nog een verrassing voor me had. Hij deed een greep onder de plank waar hij op zat en haalde een shawl tevoorschijn. Toen ik op het dek terugkwam met een witte katoenen shawl om mijn schouders, ging men nog net niet applaudiseren. Iedereen stond aan de reling, lachtten en wilden mijn aankopen zien. Ons reismaatje Conny concludeerde dat het erg leuk was om mee te maken. Ze had veel foto's gemaakt en een filmpje net toen de koopman weer een nieuw tafelkleed omhoog gooide. Ik ben benieuwd! 

We hebben in ieder geval al een aantal vrienden gemaakt onder de bemanning die net zo meeleefden met de onderhandelingen als de passagiers. Ik weet niet of het feit dat we toch met respect voor elkaar het spel van kopen en verkopen hadden gevoerd, had geholpen maar de bediening op de boot is erg vriendelijk en behulpzaam. Toen we na de lange dag gisteren naar onze kamer gingen, wachtte ons ook een verrassing. De handdoeken waren zo in elkaar gevlochten dat het leek alsof er een aapje aan het plafond hing. 

Genoeg geschreven, het is lunchtijd!