Kerst in Ruteng, Flores: Selamat hari natal!

Ons reisdoel ditmaal was om Kerst te vieren samen met Nina en haar vriend Faldy op het Indonesische eiland Flores. Faldy’s ouderlijk huis staat in Ruteng, een middelgrote plaats in de bergen. ‘Het is er koud, neem een trui en sokken mee’, was het advies vooraf. In mijn koffer zat dus een thermotrui, fleece sokken en een vest. Al met al werd het minimaal ongeveer zestien graden ’s avonds, goed te doen voor Hollanders.

Op Kerstavond bezochten we de Paroki St. Maria Assumpta St. Yosef katedral. Van verre zagen we al de lichten in de opengewerkte houten torenspitsen van de kerk. Talloze brommertjes stonden rij aan rij geparkeerd. Er waren zoveel mensen naar de mis gekomen dat ze zelfs buiten in de tuin op stoeltjes zaten. Wij sloten aan bij de mensen die in de deuropening stonden. Meisjes waren gekleed in prinsessenjurken, de dames in nette damasten jurken en de heren veelal in glimmende colberts. 

Ik had een nette rok aangedaan met daarop een kanten kebaja uit Bali, een goede keus gezien de vele complimenten. ‘Foto?’, waarop de hele familie om me heen kwam staan en de een na de andere mobiel tevoorschijn werd gehaald. Nog niet eerder is me ooit zo vaak een ‘Merry Christmas’ gewenst. Op het plein voor de kerk stond een kerstman te poseren met kinderen en hun families. Er stond ook een man gekleed als kerstman, maar dan in negatief; met strepen op zijn gezicht en acterend als een duivel. ‘That’s our Santa Claus’, zei Faldy.

Onderweg van de kerk naar zijn huis, zagen we vele straten met verlichte bogen, sterren op staken en kerstboompjes. Ruteng gaat helemaal los tijdens de Kerst. Het is soms improviseren omdat de mensen over weinig middelen en geld beschikken. De kerstboom bij Faldy thuis was een stam met gaten waarin de kinderen stokken hadden gestoken. Een enkele kerstbal en een lichtsnoertje versierden de boom. Voor de kinderen hadden we eerder schriften, stiften, kleurboeken en wat snoep gekocht, in cadeaupapier verpakt en stiekem onder de boom gelegd. Heel de buurt liep zo’n beetje uit. Er lagen cadeautjes! Vanuit Nederland had ik bij Kruidvat sokken gekocht met een print van de film Frozen en een doosje in hartvorm met chocolaadjes van Frozen. De sokken gingen gelijk aan en de doos werd verstopt. Wat zijn we in Nederland toch verwend als je ziet hoe blij men hier is met heel eenvoudige dingen. 

Het werd tijd om de maaltijd te maken. Hier geen driegangen diner; rijst met gebakken kip en groenten (gehakte papayabladeren) uit de tuin. De drank erbij: thee met suiker. De kippen hadden we eerder op de markt gekocht, evenals de groenten. Terwijl ik de sjalotjes en knoflook pelde (dan gaat het hier niet om een paar teentjes, maar hele bollen worden gebruikt), slachtte Faldy’s broer (13) de kippen. Naast me zat een neef die aan was komen waaien. ‘My mother can’t say no’, zei Faldy toen hij zijn ontzettend dronken neef voorstelde. Het uien pellen ging nog wel; het werd moeilijker toen de neef een sigaret opstak. Omdat zijn hoofd telkens slaapdronken naar voren viel boven de tafel, verwachtte ik elk moment dat hij de sigaret zou verliezen maar die liet hij niet los gelukkig. Samen met twee ooms van Faldy, hun vrouwen en kinderen zaten we met zijn zestienen op een matje. De borden op onze knie. Maar ontzettend gezellig. 

Zonder dat de ouders wat hoefden te zeggen, ruimden de oudste kinderen op en deden de afwas. Wij vertrokken na veel geknuffel naar onze kamer in het klooster. Buiten zagen we een heldere hemel met duizenden sterren. Kerst!  

  

Genieten op de boot rondom Flores

Het eiland Flores is een aanrader. Het havenplaatsje Labuan Bajo ligt verscholen achter andere eilandjes en heeft een prachtige baai. Zeker bij zonsondergang. In december ziet de omgeving er droog uit, behalve waar mensen de aarde regelmatig besproeien. Daar groeit bougainville en hibiscus.

Bij aankomst in Labuan Bajo zijn wij gelijk naar de haven gegaan waar voor ons een boot is geregeld die ons de komende drie dagen naar de mooiste snorkelspots zal brengen. De kapitein heeft twee helpers; echt contact hebben we niet met hen; wel zetten ze regelmatig maaltijden neer of lekkere hapjes, zoals gebakken banaan of stukken ananas. Maar we kunnen op hen rekenen als we moe van het snorkelen aangeven dat we terug op de boot willen. De trap gaat uit, snorkelattributen worden aangepakt en desnoods worden we aan boord gehesen. Ik voel me heel lui en heel gelukkig.


Struiken broccoli
Het snorkelen rondom Flores is geweldig. Onze gids Faldy (www.goindo.nl) weet de beste plekken en geeft ons tips naar welke richting we moeten zwemmen (de stroming kan hier heel sterk zijn). Het water is helder, af en toe zwemmen grote scholen vissen om ons heen en naar het koraal kan ik alleen maar met verbazing kijken. Soms lijken het struiken broccoli, dan weer staat er gewoon een soort vaas met bloemen erin en de anemonen die heen en weer deinen op de stroming, verbergen kleurrijke Nemo-visjes. Onder ons zwemt een sting ray majestueus kalm voorbij en we hebben geluk – verderop ontdekken we ook zwarte manta rays, spanwijdte zeker wel drie meter! Laat ik de schildpadden niet vergeten die langs zwemmen alsof zij zich in ‘space’ bevinden. Het is dat ik aan het snorkelen ben, anders was zeker mijn mond opengevallen van verbazing. Het is onwerkelijk mooi. De pijnlijke plekken op rug en kuiten die aan het einde van de dag verbrand zijn door de zon, neem ik graag voor lief.

Flying foxes
De avonden op de boot zijn trouwens ook bijzonder. De eerste avond liggen we voor anker bij een mangrove bos waar bij zonsondergang, echt op de minuut! – ‘flying foxes’, grote vleermuizen, met tienduizenden overvliegen naar het vaste land. Daarna kijken we op het dak van de boot naar de sterrenhemel. Zoveel sterren zie je in Nederland niet!

Al voor negenen liggen we meestal in bed. Marco en ik hebben samen een kooi, onze koffers kunnen net rechtop staan en een raam ontbreekt. Waarom er een gordijntje hangt, dat de hele tijd omhoog wappert, snap ik niet. Er is weliswaar een douche aan boord met zoet water, waar we het zoute water afspoelen na het zwemmen, maar echt schoon kan ik me hier niet voelen. Nou ja, het is maar voor een paar dagen. Tanden poetsen lukt wel met water uit een flesje. En mijn haar piekt door het zeewater alle kanten op. Gelukkig heb ik geen spiegels aan boord kunnen ontdekken.

Lichtend plankton
Als ik ’s nachts naar het toilet ga, zie ik bergen op het land naast ons, in het water zie ik plankton als helblauwe spikkels voorbij stromen. En dan die sterren boven mijn hoofd. Het zijn heerlijke dagen.