Vleeswaren, kaas en wijn

 Hopelijk beledig ik niemand als ik Agrigento oversla. Na Palermo was dat onze volgende stop. De stad is bekend vanwege de Griekse tempels die er staan. En inderdaad, vanaf ons balkon hadden we zicht op de tempel van Zeus, met daarachter de blauwe zee. Ik snap wel waarom die Grieken hier hun onderkomen bouwden ongeveer 2500 jaar geleden. Daarna vervolgden we onze reis naar Ragusa. Vanuit de auto zagen we ruraal Sicilië aan ons voorbij gaan. Aan beide kanten van de autoweg waren kassen van plastic (in plaats van glas, zoals in het Westland) waar we in ieder geval druivenranken, tomaten, courgettes herkenden.

En toen, op een bergflank, arriveerden we in Ragusa. Inmiddels heb ik geleerd dat er een Marina di Ragusa – aan de zee – is, en een Ragusa Superiore en Ragusa Ibla is. Na een aardbeving zijn er twee steden gesticht, die pas sinds 1926 één zijn geworden. De bovenstad (Superiore) heeft een oudere kern met een basiliek, aangevuld met nieuwere bouwwerken. De ‘onderstad’ Ibla bestaat uit barokke gebouwen, smalle steegjes waar geen auto’s kunnen rijden en is dus meer gericht op toerisme. Het is heerlijk zwerven daar.

Na een goede lunch waren we vanavond op zoek naar een wijnbar met hapjes. In een zijstraat in de bovenstad kwamen we terecht in de Via S. Anna bij www.bottegacappellani.it. Een goede keus! Maria van de bottega hielp ons met de keus van de wijn. Geduldig vertelde zij de specifieke details van een bepaalde wijn en op basis van haar advies dronken wij daarna een heel goede DOC van een Siciliaanse wijnboer. We namen een tagliere daarbij, een plank met vleeswaren en kazen. Ook daarover had zij veel interessante details te vertellen. Over een vleessoort vertelde zij bijvoorbeeld dat die geleverd werd door een jonge producent die zijn koeien buiten liet lopen en die daardoor een goed leven hadden. “Ik ben voor minder consumeren maar wel van betere kwaliteit.”

Maria kwam zelf van een stadje ongeveer dertig kilometer buiten Ragusa en werkte nu met veel plezier in de bottega. Met passie vertelde zij over de vleeswaren, over de kazen en ook over de wijn. Na afloop liet zij een Marsala proeven. Ook een product van Sicilië! Het drankje bleek een smaakvolle afsluiter van een fijne avond in Ragusa. Dank je wel Maria voor je professionele en prettige bediening!

 

Ziek zijn in Palermo

 Palermo. De naam alleen al levert spannende associaties op, althans bij mij. Hoofdstad van Sicilië en bakermat van de Cosa Nostra, de mafia op dit eiland. Zou je hier iets van merken? Kom je in de stad personen tegen van wie je denkt ‘die ziet er niet bonafide uit’? Wat merk je ervan?

Ik zal je vertellen, als toerist kijk je waarschijnlijk door een roze bril hier. De stad boeit, er staan prachtige barokke gebouwen en er zijn van die smalle straatjes waar net een Fiatje doorheen kan rijden, met de was wapperend aan de lijnen vanaf de eerste verdieping. Het valt ons wel op dat overal zoveel afval ligt. Al dagen denken we dat het de ophaaldag is van de plaatselijke Irado maar telkens worden de bergen hoger. Ook in het straatbeeld liggen flessen, plastic, hondendrollen – wel netjes verpakt in een afvalzakje – en glas. Uit media weet ik dat de mafia regeert over het ophalen van huisvuil. Dat schijnt een verdienmodel van jewelste te zijn hier.

Behalve het vuil op straat is Palermo een fijne stad om te bezoeken. Er is van alles te zien, er zijn overal restaurants en de mensen zijn aardig en voorkomend. Wij hebben een kamer geboekt in een B&B vlakbij de haven. Bovendien loop je zo het centrum in. Ideaal. Er is voor mij een grote maarrrr. Als de deur openging van de B&B, kwam je een walm van een verfrissingsgeurtje tegemoet. Ook in de kamer was de geur overheersend. Volgens mij was er ergens een apparaatje dat geactiveerd werd door beweging. Ik kon het echter niet vinden.

Die avond brak de overheersende walm me op. ’s Nachts werd ik wakker en merkte dat de geur minder werd, ja we bewogen natuurlijk niet door de kamer. Nadat de wekker was gegaan en we ons gereed maakten voor een nieuwe mooie vrije dag, werd ik steeds beroerder. Ik moest ook overgeven. Ik weet nog dat ik mijn spullen heb gepakt en naar buiten ben gerend, de frisse lucht in. Bij verschillende ontbijtgelegenheden rondom onze flat probeerde ik een gewoon broodje te kopen. Jammer voor mij. De Sicilianen houden van een zoet ontbijt. Croissants met pistache-vulling of brioches met room. Er zijn wel broodjes: met kaas, salami, olijven. Geen goed idee als je maag telkens ronddraait en je ook nog eens voelt dat je dicht in de buurt van een toilet moet blijven. Zielig he, ziek zijn in Sicilië 😊.

Ik heb telkens nog een tegenzin als ik een zaak binnenkom en zo’n verfrissingsgeur ruik. Gelukkig moesten we die dag een oversteek maken met de auto van noord naar zuid, dwars door de bergen en kon ik in de auto zitten, raampje open, genietend van het landschap. Op naar een volgend avontuur. Ciao!

Koude dure koffie

Ken je het gevoel dat je al een hele tijd weg bent maar in werkelijkheid gaat het nog maar om een paar dagen? Na twee nachten Riposto zijn we gisteren verder gereden naar Cefalu met een tussenstop in Taormina. Een leuk stadje maar wel toeristisch. Het was ook een hele toer om de auto te parkeren. De ene parkeerplaats was piepklein en we moesten de sleutel van de auto achterlaten. De auto’s stonden op dat piepkleine terrein namelijk zo dicht op elkaar dat alleen de jongeman achter de balie de auto’s uit het parkeervak kon halen. De andere parkeerplaats bleek een oprit te hebben als een slakkenhuis, waar we met het angstzweet in de handen naar de muur naast ons zaten te kijken op weg naar boven.

Eenmaal in het stadje kon je je als toerist zo in de stroom mensen laten meevoeren richting het centrum. We besloten eerst een kop koffie te gaan drinken. Het Grand Hotel zag er goed uit. Ik riep nog uit dat Ilja Leonard Pfeijffer hier zeker ook op een terras zou kunnen zitten. Ik heb altijd het idee van die man dat hij alleen maar dure restaurants frequenteert. Toen een man in livrei de deur opende voor ons en vroeg of hij kon helpen, had ik het natuurlijk al kunnen weten. Op de menukaart was de goedkoopste koffie, een espresso, acht euro. Je had vanaf het terras een geweldig uitzicht over de baai. Dat wel.

Het was jammer dat onze koffie bijna koud was, ik kon die niet eens lauw noemen. Voor tien euro wil ik wel een goede latte macchiato tenslotte. Gelukkig nam de serveerster de koffies zonder morren gelijk mee en kwam even later terug met nieuwe, warme koffie. Ondertussen hadden we op internet gekeken hoeveel je hier voor een overnachting moest betalen: ruim 2.000 euro. Eigenlijk had ik spijt dat we niet gelijk zijn vertrokken nadat we de schandalig hoge prijzen hadden gezien. De bediening was arrogant, de koffie niet eens lekker. In een lokale bar waren we waarschijnlijk ook hartelijker ontvangen dan in dat Grand Hotel.

Enfin, we besloten dat toeristische Taormina achter ons te laten en door te rijden naar Cefalu, dwars door een bergachtig nationaal park dat zich rechts aan de noordkant van het eiland bevindt. Prachtig! Het komt wel aan op stuurmanskunst want de wegen zijn supersmal en vol met haarspeldbochten. Onderweg zagen we wat schapen en een paar ezels; ik vraag me soms af waar de dieren zijn op Sicilië. Ik zou hier in de bergen roofvogels verwachten, wilde geiten of hoe heten die beesten, maar niets van dat al. Toch maar eens wat lezen over dit eiland de volgende keer voor ik op reis ga!  

Alpendorpje op de Etna

We zijn pas ruim een etmaal op Sicilië maar het lijkt alsof we al dagen van huis zijn. Vanmorgen gingen we onze huurauto ophalen bij de firma https://www.noleggiare.it. Bij aankomst woensdagavond liet het bedrijf telefonisch weten dat er door de vertraging van de vlucht geen auto meer beschikbaar was. Niet voor één gat te vangen, hebben we toen een auto gehuurd voor één dag bij een andere maatschappij. Nu wilden we echter de auto ophalen die we hadden gereserveerd.

Bij het kantoortje vlakbij de luchthaven in Catania stond al een rij wachtenden. Bij het naastgelegen kantoor van Hertz was de doorstroming beter. Daar betaal je het volle pond maar blijkbaar word je daar gelijk geholpen want er was geen rij. Een moeder met kindje van negen maanden begon te schelden tegen haar man, gefrustreerd over de lange wachttijd. Uit de koffer werd een apparaat gehaald, een potje met poeder en even later werd de baby tevreden gesteld met wat eten. De efficiënte aanpak van de moeder was in schril contrast met die van het autoverhuurbedrijf. Tjonge, jonge, we hebben daar ruim anderhalf uur staan wachten op onze auto, die we eigenlijk een dag van tevoren hadden gehuurd.

Eindelijk konden we om een uur of half twee op weg. Op naar de Etna. Via een kronkelweg die net breed genoeg was om een tegenligger te passeren, reden we naar ruim 1900 meter hoogte. Daar was een soort Alpendorpje met een reeks toeristenwinkels, snackbars en een gondelbaan waar je voor 80 euro per persoon een stukje naar boven werd vervoerd. In plaats daarvan hebben we een stuk van een berg beklommen, zwart gruis met aan zijkanten wat grotere brokken zwart steen. Dat stuk van de Etna was een onherbergzaam deel, dat eruit zag als een maanlandschap. Wel bijzonder om mee te maken.

Door de wolken werd het volle zicht op de vulkaan veelal voorkomen. Misschien dat we morgen tijdens de autorit vanaf de noordkant de Etna in volle glorie kunnen aanschouwen. Het weer is prettig, zo’n 21 graden. Morgen hoeven we niets, behalve aan het einde van de dag te arriveren in ons volgende hotel. We hoeven geen vlucht te halen of om te boeken, geen auto te huren, geen stress! Het moet niet gekker worden. We laten Riposto achter ons, een enigszins verwaarloosde stad in de grotere agglomeratie rondom Catania, direct aan de Ionische Zee. Ben benieuwd naar onze volgende halte, Cefalu. Tot morgen!

  

Ontstressen op weg naar Sicilië

Als je gestrest bent, er even tussen uit wilt en in ‘no time’ de adrenaline door je lijf voelt jagen om andere redenen dan werk, boek dan een vlucht naar Catania, Sicilië. Van argeloze vakantiegangers werden we in een paar uur tijd gewiekste onderhandelaars. Onderhandelen over een vlucht, over een huurauto, over een andere vlucht, over de accommodatie en over nog maar weer eens een vlucht. Het kwam allemaal voorbij in het afgelopen etmaal.

De reis begon met vertraging op Schiphol. De overstaptijd in Rome op de vlucht naar Catania zagen we steeds korter worden. Eenmaal onderweg in de lucht vertelde de stewardess opgewekt, want KLM, dat de transfer niet zou lukken. We konden ons melden bij de transfer desk en dan werd de vlucht omgeboekt. Nou ja, we waren eindelijk onderweg nadat we die ochtend om 06 uur bij de bushalte stonden om op tijd te zijn op Schiphol voor de vlucht van 09.35 uur.

Bij aankomst in Rome een paar uur later dan verwacht bleken we niet de enigen te zijn die zich afvroegen hoe we nu op de plaats van bestemming zouden komen. Bij de transfer desk lagen al tickets klaar voor de gelukkigen die over een paar uur door kon vliegen. De andere reizigers moesten zich later maar weer even melden, die stonden op een reservelijst. Bij een volgende balie probeerden we ons geluk opnieuw maar het resultaat bleef hetzelfde. Omdat het dik lunchtijd was, ook in Italië, besloten we eerst maar eens wat te eten. Heerlijk!

Enfin, de volgende uren hebben we voor vluchten om 19 uur, 22.10 uur, 22.30 uur op de lijst gestaan en uiteindelijk zaten we allen in hetzelfde vliegtuig dat met vertraging (sic) om 20.30 uur opsteeg. Ik zal jullie maar niet vervelen met de verhalen over de huurauto die inmiddels niet meer bij het bedrijf zou staan, de auto die voor 30 euro per dag extra wel beschikbaar was  en het getelefoneer met @Booking, @KLM en de huisbaas van ons eerste vakantieadres. Zo’n soort reis maakt wel dat je niet meer aan werk denkt.

Met uitzicht op palmbomen, de Ionische zee en achter ons de Etna komt het wel goed vandaag. Ciao!