Een vriend vertelde dat hij altijd als hij op vakantie was een
lokale krant kocht, deze onder z’n arm meenam naar het park, de krant opensloeg
en de foto’s ging bekijken. De gedachte erachter was dat hij er dan meer als
een local dan als een toerist uitzag en dus ook niet gehinderd zou worden door
de vele souvernirverkopers tijdens zijn wandelingen door de stad. Trots liep
bij zo dan door de stad.
De hele vakantie had hij dezelfde krant bij zich, een prima
investering vond hij zelf.
Welnu, als je er echt bij wil horen in Spanje.... koop een
mapje, hou die in je hand en loop ermee rond. Je ontvangt een knik van de
kapper, je bakker lacht je toe en de barman schenkt je een extra groot glas in,
ze zien het gelijk.....je bent een van hen.
Het mapje
Koop niet zomaar een mapje, er zijn een paar eisen waaraan
zo’n mapje moet voldoen. Neem geen transparant mapje. Doe je dat, dan kan
degene waar je een praatje mee aan het maken ben (je zal zien, je wordt vanzelf
aangeklampt door een mede mapjesdrager) zien wat erin zit. Dat kan niet de
bedoeling zijn. De inhoud is geheim en dient met de grootste zorg behandeld te
worden. Als je dan toch een stapeltje papieren laat zien, zorg dan in ieder
geval dat deze gebundeld zijn. Een grote paperclip is je ware. Grote Stempels
op de documenten? Respect!! Je hoeft de
rest van de dag niets meer zelf te kopen.
Hou hem onder je arm, niet onder je oksel, dat kan echt
niet.
Een dunner mapje kan je eventueel gewoon los in je hand
houden maar doe het nonchalant en hou de open kant goed vast. De kunst zit hem erin om het mapje net vast
te houden tussen twee vingers en je duim, dat zijn de ware profs. Het liefst
met een sigaretje ertussen.
Waarom een mapje zo jedenken
Wat ze ermee doen, waar ze naartoegaan en wie de papieren
nodig heeft moet je niet vragen. In deze tijd met internet en e-mail, alles in
the cloud en iPads is het niet echt
nodig om met een stapeltje rond te lopen zou je denken.
Maar wat is er beter... een mailtje sturen naar je collega
aan de overkant van je bureau of het mailtje uit te printen, in een mapje te
stoppen en via het cafe buiten (het is toevallig koffiepauze, maar het werk
moet door) deze zelf af te geven. Dat je dan ook nog net je collega tegen komt
in het cafe maakt het allemaal nog bijzonderder.
Natuurlijk niet het printje uit het mapje halen en aan hem
geven, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Straks ziet je collega nog wat er
verder erinzit......
