Moskou here we come.
Boven
het dashboard van de cockpit wordt een gele vlek in de verte zichtbaar.
``Moskou``, zegt de captain, terwijl hij de daling van het vliegtuig inzet.
Vierentwintig uur zijn mijn nichtje Linda en ik in Moskou. Zij is stewardess
bij de KLM en ik ga met haar mee op een vlucht. Het vertedert me om haar aan
het werk te zien en haar de gebruikelijke handbewegingen te zien maken zoals
het aanwijzen van de nooduitgangen en het aandoen van het reddingsvest.
In de metro door Moskou.
Met
dezelfde gedrevenheid staat zij, na slechts drie uur slaap, de volgende morgen
klaar om Moskou te gaan verkennen. Het duurt even eer we het systeem van de
metro snappen.
En het helpt niet dat de namen van de stations voor ons in een
onbegrijpelijk Russisch (Cyrillisch) staan aangegeven. We raken elkaar die dag
dan ook een aantal keren kwijt in de metro omdat de één het station op tijd
herkent en uitstapt en de ander nog staat te verzinnen of met Красная плоцаДЬ
het Rode Plein wordt bedoeld. In onze zoektocht ondergronds, in de overigens
fraaie metrostations, krijgen we een paar keer hulp van erg behulpzame Russen.
Op de metrotrap zet Linda me op de foto met Dimitri en Sergei die vragen of we
uit Frankrijk komen omdat ze Linda zo knap vinden. Ze ziet er zo ´nice´ uit.
De
weemoedige aard van de Russen komt naar voren in boeken van Tolstoi maar deze
charmante kant was voor mij tot nu toe nog onbelicht!
In de metro van Moskou samen met Sergei en Dimitri |
Het Kremlin
Natuurlijk
starten we onze tocht door Moskou bij het Kremlin, dat een troosteloos leeg
plein blijkt te zijn als er geen parades plaatsvinden.
Linda
voor het Kremlin.
In een kerkje er naast steken we kaarsjes aan voor onze geliefden. Jammer genoeg mogen we in de kerk geen foto maken van de verkoopster van de souvenirshop. In het licht van de kaarsen zit een grootmoeder als een vleesgeworden Baboushkapop met een kanten muts op haar hoofd achter het loket. Het ziet eruit als in een Russisch sprookje. We zien trouwens veel oudere vrouwen in loketten zitten die dag. Onderaan de metrotrappen, bij toiletten, in musea, naast deuren van de kerk met verwarmingselementen om het werken enigszins draaglijk te maken. De oudedagsvoorzieningen zijn hier blijkbaar anders dan in Nederland.
Verwarmde
stoelen om het werken draaglijk te maken.
De
Pokrovkathedraal of Basiliuskathedraal is voor ons een verrassing. De kerk, die
iedereen kent van foto´s van Moskou met zijn kleurrijke torens, herbergt een
labyrint van gangen. Alle muren zijn van boven tot onder beschilderd met
bloempatronen en we voelen een kinderlijke vrolijkheid als we weer eens een gang
van nauwelijks een meter breed kiezen.
De
Pokrovkathedraal met haar labyrint van gangen en gekleurde muren.
Een grote zaal voor een kerkdienst hebben we op onze zoektocht niet kunnen ontdekken, wel tientallen kamertjes met schrijnen en iconen. In één van die kamers staan drie mannen te zingen. De hymne weerklinkt prachtig in het gangenstelsel van deze kerk.
Warenhuis Gum
Het is
tijd voor koffie en een taartje (´Love me or love me not`) in het decadente
warenhuis Gum voor 1220 roebel (pakweg 35 euro). Daar tegenover staat het
communistische bolwerk het Kremlin. In de rij voor de ingang staat een groepje
jongens. Uniformen aan, berenmutsen op. Dit is Rusland!
In het
decadente warenhuis Gum op het Rode Plein.
Nog een
keer duiken we de metro in om weer een beetje op temperatuur te komen. Sommige
stations zijn befaamd om hun architectuur en aankleding en we kijken inderdaad
onze ogen uit naar de kroonluchters en schilderijen die in Versailles niet
zouden misstaan. Het wordt tijd om het hotel (Holiday Inn Sokolniki) op te
zoeken. Om 04.00 uur Russische tijd (drie uur later dan bij ons) wacht de taxi
om mij weer naar het vliegveld te brengen. De dag Moskou is omgevlogen. We
hebben niet de illusie dat we de stad nu kennen of doorgronden, maar een indruk
hebben we wel. Bovendien hebben mijn nichtje en ik weer kunnen bijpraten en in
goed gezelschap is elke stad leuk!
Dank je wel Linda voor deze geweldige dag!
Souvenier uit Moskou |